Каждумии заҳри музират дар нешу тири хабосат дар кеш , азимат сафар кард , ба лаби об паҳновар расед , хушк фурӯ монад , на пои гузаштан ва на рой бозгаштани санги пуштии он маъниро аз вай мушоҳида кард , бар вай тараҳҳум намӯд ва бар пушти худаш савори сохт ва худро дар оби андохт ,у шнокнон рӯй ба ҷониби дигари ниҳод .

Дар он аснои овозӣ ба гӯшаш расед ки каждуми чизе бар пушт вай мезад савол кард ки ин чаҳ овозаст ? ҷавоб дод ки ин овози неш манаст ки бар пушти ту май занам , ҳар чанд медонам ки бар онҷо коргар намеояд аммо хосияти худро наметавонам гузошт .

Санги пушт бо худ гуфт ҳеҷ ба аз он нест ки ин бади сириштро аз ин хуии зишти бурҳонаму некӯи сириштонро аз осеби ваии эмини гардонам ба об фурӯ рафт , вайро мавҷи брбўд ва ба ҷое барад ки ҳаргиз набӯд .