Мӯшӣ чанд сол дар дукони хоҷаи баққол аз нақлҳои хушку миваҳоитар моломол ба сар май барад ва аз он неъматҳои хушк ва тар мехӯрд хоҷаи баққоли онро медид ва иғмоз мекард ва аз мукофоти вай эъроз менамӯд , то рӯзӣ ба ҳукм онкӣ гуфтаанд :

Ҳирсаш бар он дошт ки ҳамёни хоҷаро бабраду сурху сифед ҳарчӣ буд ба хона худ кашид чун хоҷа ба вақти ҳоҷати даст ба ҳамёни барад чун кӣсаи муфлисонаш тиҳӣ ёфт ва чун меъдаи гуруснагон холӣ донист ки кор мӯшаст .

Гурбаи вор камӣн карду вайро бигирифту риштаи дароз бар пои ваии басту бгзошт то ба сӯрохи худ дарун рафт ва ба андозаи риштаи ғӯр он бидонаст , дунбол он гирифт ва он сӯрохро бикунад то ба хона вай расед .

Хона Эй дид чун дкончаҳи саррофони сурху сифед бар ҳам рехтау динору дарҳам бо ҳам омехта , ҳақи худро тасарруф намӯду мӯшро берун оварад ва ба чанголи гурбаи супурд то ҷазоӣ худ дид ончӣ диду мукофоти ҳақи ношиносӣ худ кашид ончӣ кашид .