Рӯбоҳӣ ба чанги кафторӣ гирифтор шуд , дандони тамаъ дар вай муҳкам кард . Рӯбоҳ фарёд баровард ки эй шери бешаи зўрмндӣ вае паланги қуллаи сарбаландӣ ! бар аҷзу шикастагии ман бибахшоӣу школи ин ашколро аз пои ҷаҳони паймоӣ ман бигушоӣ ! ман муштии пашму устихонам , аз хӯрдан ман чаҳ хезад ва дар озурдан ман ки овезад ?

Ҳар чанд аз ин мақула сухан ронад дар вай нагирифт , гуфт : ёди ори ҳақӣ ки маро бо туаст , аз ман орзӯӣ мубошират кардӣ , орзӯии туро баровардам , чанд бори мутаъоқиб бо ту мубошират кардам .

Кафтор чун ин гуфтори шанеъи шунӯди оташи ғайрат дар вай Биҷӯшед , даҳон бикшод ки ин чаҳ сухан беҳудааст ва ин воқеа кӣ ва куҷо бӯдааст ? аз ваии даҳони кушодани ҳамон буд ва аз рӯбоҳи рӯ дар гурез ниҳодан ҳамон !