Рӯбоҳӣ бар сари роҳии истода буду чашми муроқибат бар чапу рости ниҳода , ногоҳ аз даври сиёҳӣ пайдо шуд , чун наздик омад дид ки яке дарандаи гург бо сегӣ бузург бар сӯрати ёрони содиқу дӯстони мувофиқ ҳамроҳ меоянд , на онро аз ин таваҳҳуми фиребӣ ва на инро аз он дағдағаи осебӣ .

Рӯбоҳи пеши давид ва салом карду вазифаи эҳтиром ба ҷой оварад ва гуфт : алҳмди ллаҳ ки кини дерин ба меҳри тозаи мубаддил шудаасту душмании қадим ба дӯстии ҷадид иваз гашта , аммо мехоҳам ки бидонам ки сабаби ин ҷамъият чисту боиси ин амният кист ?

Саг гуфт : сабаби ҷамъияти мо душманӣ шубонаст , аммо душмании гургу шубони мустағнӣ аз баёнасту сабаби душмании ман бо ваии онкии дирузи ин гург ки имрӯзи марои давлати рафоқати вай даст додааст ба рамаи мо ҳамла кард ва як барраи брбўд .

Ман чунон ки одати ман буд дар қафои ваии бдўидм то он барраро бустонам , аммо ба вай нарасидам чун бозомадам шубони чӯб бар ман кашид ва бе мӯҷибии марои рнҷонид , ман низ робитаи дӯстӣ аз ваии бигусастам ва бо душмани қадим ӯ бпиўстм .