Шутурӣ дар саҳро чаро мекард ва аз хору хошоки он саҳро ғизо мехӯрд ба хорбнӣ расед , чун зулфи хубони дарҳам ва чун рӯй маҳбӯбони тозау хуррам .

Гардани оз дароз кард то аз он баҳра Эй гирад дид ки дар миёни он афъӣӣ ҳалқа кардау сарро бо дам фаро оварда , бози пас гашт ва аз орзӯӣ ӯ бигузашт . Хорбни пиндошт ки эҳтирози вай аз захм синон ӯсту иҷтиноб ӯ аз тезии дандон ӯ .

Шутури онро дарёфт , гуфт : бими ман аз миҳмон пӯшидааст на аз мизбони ошкор ,у тарси ман аз заҳри дандон мораст на аз захми пайкони хор , агар на ҳавли миҳмони хўрдмии мизбонро як луқма кардамӣ .