Ман бедил чу хоҳам дод ҷони нодидаи дидораш

Мадад кун эй аҷал то зор меРом зери девораш

зи дида дар дилаш ҷо кардаму дил дар даруни пинҳон

Ҳануз эмини ним тарсам ки бинад чашми ағёраш

Чаҳ қадаст он таъолии аллоҳ ки хоҳам дидау дил ро

Кунам хоки раҳи он соъат ки байнами лутфи рафтораш

На дил дорам ба даст акнӯн на дайни мискини мусулмонӣ

Ки бо ин кофарон сангдил уфтад сару кораш

Нашуд гул чун Рахш аммо бидон рӯ об ме гардад

Ки ёбад рӯй он давлат ки шавед гирди рухсораш

Туу гулзори хеш эй боғбони моу сркўиӣ

Ки об рӯй сад гулзор мебахшад хасу хораш

Чу мурғони хазони дидаи забони баст аз сухани ҷомӣ

Куҷои он ғунчаи хандон ки бози орад ба гуфтораш