Омадӣ сӯии ману зи ашки худами мондаи хаҷал

Ки ба раҳи пои ту чун сарв шуд олӯда ба гул

Хӯн шуд аз рашки гулами дил , биншин пеши ду чашм

Ки башуем гулат аз пой ба хунобаи дил

Майли сайл мижа ам мекунӣ оре бошад

Табъи арбоби карами ҷониби соили моил

Ҷоҳу тамкини туро ҳеҷ газандии мрсод

Чун ба сари вақти гадоёни гузарии мстъҷл

Ҷон азон поктар омад ки бигирад гардӣ

Доманашро чу кунад дар тани хокии манзил

ӣнқадари лутфи бас аз ҷониби Лайлӣ ки гуҳӣ

Ба сари турбат маҷнӯн гузаронад маҳмил

То ғулом ту шуд эй хусрави хубони ҷомӣ

Қозии ишқ ба озодӣ ӯ басти сҷл