Хоҳам аз теғати пас аз қатли устихони худ қалам

То кунам шарҳи ғамат бар лавҳи хоки худ рақам

Бар серуми рони рӯзӣ аз роҳи карами Рахши ҷафо

То кӣми дории зи маҳрӯмии лагадкӯби ситам

Гар хами миҳроби абрӯӣ ту бинад шайхи шаҳр

Пушти тоъат кам кунад дигар ба сӯии қиблаи хам

Аз мижаи хуноби вази дили хӯн ноб ояд маро

Ғарқа хоҳам шуд дарин сайли дамодами дмбдм

Рези хӯни мо ба гирди каъбаи Кувайт ки нест

Ҷуз ба хӯни дардмандони ташнаи реги ин ҳарам

Рӯй агар напасандем судан ба пушти пои хеш

Фарш кун чашми марои баҳри худои зери қадам

Танг шуд бар ҷомӣ аз ҳиҷри рахти шаҳри вуҷӯд

Вақт он омад ки оради рӯ ба саҳрои адам