зи оби ҳаёти машки хаторо сиришта анд

Гирди лаби ту ояти раҳмат навишта анд

Ман киу кохи айш , ки хишти вуҷӯди ман

Аз хоки ранҷу чашма меҳнат сиришта анд

Ҳаргиз ба обу ранг ту нашукуфта ғунча Эй

Дар боғи ҳасани зини ҳамаи гулҳо ки кушта анд

Умрами вафо ба ваъда васлат наме кунад

Ин риштаро нигар ки чаҳ кӯтоҳ ришта анд

Ту аҳли ин ҷаҳони Не оё чаҳ карда Эй

Коҳили биҳишти доманат аз каф биҳишта анд

Он тозаи мивае ки зи рашки шакарлабон

Дарҳам кашида рӯй турши ҳамчу кушта анд

Ҷомӣ назар бабанд ки табъи парии рухон

Холии сети зи одамият агар худ фиришта анд