Чу хусрави сӯй армн ёфт таскин

Шинави дигари ҳикоятҳои ширин

Ки чун ӯ дар мдоини сохт манзил

Набӯдаш як замони ором дар дил

Саросари ҳол хусрав кард маълум

Ки аз пеши падар чун рафт зон бум

Дилаш огоҳ шуд кони шоҳи некӯ

Ба армн шуд барои дидан ӯ

Дигар равшан шудаш монанди маҳтоб

Ки он шаҳ буд кӯро дид дар об

СроФкнд аз тағобуни нек дар пеш

Чу гесуяши фурӯи печид бар хеш

Пас онгаҳ сар баровард аз сари дард

Бузади оҳӣу рози худ аён кард

Ба маи рӯйон хусрав гуфт кокнўн

Тариқи кори ман зин ҳаст берун

Ки қасрии баҳри ман дар кӯҳи хоро

Бисозанду марои онҷо буд ҷо

Раҳе бе бен ки ҳеҷаш сар набошад

Ҳавои бад казон бадтар набошад

Рӯми онҷои ман аз мардуми бурӣда

Наёяд сӯии ман ҳеҷ офарӣда

Шавам як чанд гоҳ аз мардумони гум

Ки пинҳон ба парӣ аз чашми мардум

Дар онҷо аз ғами дили рӯ ба девор

Нишинам оқибат то чун шавад кор

Пас онгаҳ он парии рӯйони зебо

Талаб карданд устодони банно

Чунон кӯ гуфт қасрӣ соз карданд

Ба сӯии армнш дар боз карданд

Ки то даргоҳу бегаи сӯии дилхоҳ

Аз онҷо бошад ӯро чашм бар роҳ

Чу шуд пардохтаи он қасри дилгир

Шуд онҷои моҳи рӯ бо нолаи зер

Ба сар май баради онҷо бо дили танг

Чу лаълӣ гашта пинҳон дар дили санг

Замаи рӯйони хусрави ҳам ду се низ

Бадв ҳамраҳ шуданд аз тарси парвиз

Ба хидматкорӣ ӯ гашта роғиб

Парасторӣ ӯ донистаи воҷиб