Бад-ӣни гуфтан чу рӯзии даҳ , баромад

Замона бар маин бонӯи саромад

Дили худро зи ҷон бебарг ме ёфт

Ки андари худ нишон марг ме ёфт

Пас онгаҳ хонд ширинро ва бинишонад

Ба пеш ӯ з ҳар бобӣ сухан ронад

Нахусташ гуфт эй ширини дилбанд

зи хӯбӣ бар худовандони худованд

Аҷали пайғоми марги ман дар оварад

Замонаи умри ман бар ман сроўрд

Бихоҳам рафт ва андӯҳӣ надорам

Ки хоҳӣ монад аз ман ёдгорам

Чаҳ ғами он каз ҷаҳон гирад канорӣ

Казу монад ба олами ёдгорӣ

Бихоҳам рафт ва дорам як ду пайғом

Гузорам зонка марг омад саранҷом

Мада бар бод , айёми ҷавонӣ

Ки чун перӣ расад онгоҳи доне

Машав мағрур бар ин умри даҳ рӯз

Ки аз вай кас нигардида сети фирӯз

Манеҳ пари бори олам бар дили хеш

Ки дидам нест ҷузи олами дамӣ беш

Чу май бояд шудани охири азин дар

Сбкборӣ ба ҳар ҳоласт беҳтар

Ту дил хуш кун ки то олам ниҳоданд

Бароти хўшдлӣ , касро надоданд

Марв аз раҳ ки дар умрам футуҳ аст

Ки ояд сар агар худ умр Нӯҳ аст

Машав эмин ки чархам малик дода сет

Кигар малик сулаймонаст бод аст

Манеҳ дил бар мадори моҳу хуршед

Ки длхўн рафт азуи Ковӯсу ҷамшед

Бикаш доман ки дилҳо зини кашокаш

Гуҳӣ хуш бошад вгоҳии сети нохуш

Ҷаҳонро ҳеҷ хешӣ бо хушӣ нест

Хушӣ ӯ ба ғайр нохушӣ нест

Касе дар ком ӯ поеи ниФшрд

Ки охири не ба нокомӣ ба сари барад

Аз он номи ҷаҳон , дор сипанҷ аст

Ки ҳосил зу ҳамаи андӯҳ ва ранҷ аст

Дилиро зу нашуд як коми ҳосил

Ки наниҳодаш дигар сад доғ бар дил

Шақоӣқро ки кардӣ лолааш ном

Ба доғи дили зи модари зоди айём

Манеҳ бар боғи даврони дил ки бе доғ

Наме раведи гулии ҳаргизи дарин боғ

Замони кини аспи гардунро кашад танг

Дарин раҳ монад дар гул чу хари ланг

Магардон пойҳо бар вай , машав шод

Ба ҳар ҳолеи ду дастӣ боядаш дод

Яқинами кини сарои даҳр то буд

Ба осоиши дарави як шахс нағунуд

Манеҳ дил бар сиёҳӣу сифедӣ

Ки дар косааст оши ноумедӣ

Марв бар лутф ӯ аз раҳ ки қаҳраст

Махӯр ин ош ӯ зеро ки заҳр аст

Мучаши полудаи ин саҳни гардун

Ки омад сар ба сари ду шоб ӯ хӯн

Замони кӯ ҳар замон нақшӣ нагорд

Ба дастии тоҷу дастӣ теғ дорад

з рух нагушӯда моҳиро , кашад меғ

Ба сар наниҳода тоҷиро занад теғ

Раҳеи торик пешасту ҳамаи чоҳ

з ман бишинав тариқи худ дарин роҳ

Барафрӯзон чароғи дидаи хеш

Ба пеши пои худ дор ва бирав пеш

Дар ин шаб каз сиёҳии айн суд аст

зи торикӣ на чашм аз чашм пайдост ,

Хушо онон ки шаб гардидашон рӯз

На ҷон доданд бо сад гиряу сӯз

Нишон роҳ пурседанду рафтанд

Ба сон субҳ хандиданду рафтанд

Дар он манзил ки мо акнӯн раседем

Дами охири зи як то сад ки дидем

Заданд аз кори хешу ҳосили хеш

зи оҳи сарди бодӣ бар дили хеш