Зиҳии нури рахти шамъи дили ман

Висолат аз ду олами ҳосили ман

Басӣ бе моҳи рӯят , сабр кардам

Басӣ аз интизорат ғусса хӯрдам

Басии шабҳо сиришк аз чашми пурхӯн

Дўонидм ба ҳар ҷониб чу гулгун

Ки инак сӯии шабдизати расидам

Ғалат буд онкии худ гирдат надидам

Марои мақсӯд аз олами ту будӣ

Вагар шодӣ вагар ғами ҳам ту будӣ

Агар дар каъба рафтамгар сӯии дайр

Ба ҳар ҷониб ки кардам дар ҷаҳони сайр

Ба болои баландат эй худованд

Ба рухсорат ки ба зон нест савганд

Ки ҳар ҷониб ки рӯзу шаби расидам

Надидам ҷузи рахт дар ҳар чаҳ дидам

Ту эй дилгар ғамӣ дидӣ магӯ ҳеҷ

Ки зойеъ нест дар даргоҳ ӯ ҳеҷ

з рӯй зарду ашк ар ёфтам ранҷ

Шудам зон сим ва зон зари соҳиби ганҷ

Нагӯям дили зи ҳиҷрон беқарор аст

Ки гулҳои ман аз он хорхор аст

Дилами кӯ буд аз ҳиҷрон ба сад шох

зи захми тири ғами сӯрохи сӯрох

Кунун шодӣ ба ҷои ғами ниҳодам

Ба ҳаряки захм , сад марҳами ниҳодам

зи ҳиҷрон гарчи дили бади пораи пора

Наме нолам ки васлаш кард чора

Агарчӣ умрӣ аз ҳиҷрон бисёр

Ба кунҷ ғам нишастам рӯ ба девор

Кунун алҳмдллаҳ эй длором

Ки май байнами рахт бар беҳтарини ком

Хами зулфати зи корам банд багушӯд

Даромад некӣ ва шуд ҳар чаҳ бад буд

Шаби ҳиҷрон ман гардид кӯтоҳ

Баромади Юсуфи васли ман аз чоҳ

Брстм аз шаби ҳиҷрону меҳнат

Ба бахти ман баромади субҳи давлат

Қадами иқбол , дар кӯй ман оварад

Саодат рӯй бо рӯй ман оварад

Замони ҳиҷру нокомӣ ба сар шуд

Ғамигар буд аз хотир ба дар шуд

Нкисо чун фурӯ хонд ин ғазали боз

Даромад борбади дигар ба овоз