Дил аз азал чу ғунчаи гиребони дарида буд

Бо чоки перҳани гули субҳами дамида буд

намеояд аз тпиднши овози пой ӯ

Дар мавҷи изтироб дилам орамида буд

Бар пои нахли қомати ваҳшати хубон нисор кард

Гулҳои лухти дил ки ба домони дида буд

То интиҳои водии ваҳшат расида аст

Чашмат ки аз сиёҳии мижгони рамида буд

Давр аз ғубори кӯии ту ҷӯёи зи ҷӯши дард

Чун барги гул ба хӯни дили тпидаҳ буд