Ошиқ онаст ки чун доғи таманнои сӯзад

Ҳамчуи хуршеди бики доғи саропои сӯзад

Шуълааш сарв шавад , фохта гардад шарараш

Ҳар ки дар орзӯии он қади раънои сӯзад

Хабар аз гармии ин роҳи қадами коҳ буд

Соликиро ки сар аз обилаи мо сӯзад

Дили зтар доманӣ нафас шавад зи аҳли ҷҳим

Равиши ҳизум тар нест ки танҳо сӯзад

Натавонад чу гузашт аз сари икқтраҳ чаҳ суд

Ки блби тишнагии мо дили дарёи сӯзад

Бскаҳ пастасту забуни ҷой таъаҷҷуб набӯд

Карами шаби тоб агар ахгари моро сӯзад

Гоҳ дар ҷомаи фонӯси ҳам оташ гирад

Аҷабӣ нест агар шишаи зсҳбои сӯзад

Ҳизуми гулхани ҳасани ту ҳам он дил нашавад

Ки мудом аз ғами нокомии дунёи сӯзад

Карами эзадяш боз насузад дар ҳашар

Агар имрӯз кулем аз ғами фардои сӯзад