Марои сухан чу биёади ту бар забон ояд

Ба таъми оби ҳаёт ва ба завқ ҷон ояд

зи лафзу маънии ту пой зостр наниҳад

Чу ақлро ҳаваси боғ ва бӯстон ояд

Баҳри куҷо ки ишорат кунад сари ангуштат

Ғароиби нкти онҷои басар давон ояд

Аномлу қалами ту се поя ва илмӣаст

Ки бозгашти маъонии басӯи он ояд

Мъолии ту ба таҳқиқ чун маъонии ту

Гумон мабар ки дар андоза гумон ояд

Зиҳӣ ки аз сари калаки ту аҳли дониш ро

Калиди қуфл дар ганҷ шоягон ояд

Лўоъҷи шаафи ман бадасти бӯси шариф

Аз он гузашт ки дар ҳиз баён ояд

Чу офтоби нуҳуми чашм бар даричаи нур

Саҳаргаҳон ки насимии з гулистон ояд

Сари шаки чашмами бинии гирифтаи домани ман

Чу шамъ ҳар гуҳи маро « нур » бар забон ояд

зи шавқи ҳодқи дони ин ки ҳамчуи субҳи маро

Ба ҳар нафас ки занами нур дар даҳон ояд

Ман аз хаёли ту шармандаам ки ӯ ҳар шаб

Барои ман зи Бухоро ба Исфаҳон ояд