Бар сар мо омад абри баҳманӣ

Ҳамчуи султон бар сипоҳи арманӣ

Шуд ба чашми ман сияҳи гетии зи барф

Гарчи зояд аз сипедии равшанӣ

Гар сипед омад сияҳи кории барф

Ва ҳал чолокаст дар марди афканӣ

Рӯз айшасту самоъи харгаҳӣ

Нест рӯзи мудаббирӣу тани занӣ

Барф чун бар нуқра зад шояд ки ту

Даст бе озарми андари зари занӣ

Риши шодигирӣ ва дар худкушӣ

Хуши барое , сблти ғами бркнӣ

Вақт он омад ки дар харгаҳ хазӣ

Вази тануру минқали оташ бар кунӣ

Рӯз ҳазласту нишоту хуррамӣ

Нест рӯзи рўсбии хоҳари занӣ

Сард шуд бозори дарсу мадриса

. . . Хар дар . . . . Тоҷи зўзнӣ

Ҳар касе тартиб лӯтӣ ме кунад

Муъмину суннӣу габру ботинӣ

Гардад аз ҷони сайри айёми чунин

Ҳар кро дар хона набӯд хӯрданӣ

Хоҷагони бонаво акнӯн хӯрданд

Кочӣу ттмоҷу лӯти маъданӣ

Бенавоён низ ҳам бар худ кунанд

Косаҳои колҷўши як манӣ

Онкӣ фосиқ бошад акнӯн ме хӯрд

Вонкаҳ ӯ зоҳид буд нимшкнӣ

Ваон ки аз ҳар ду чу ман маҳрӯм монад

Нест алои мндбўру куштанӣ

Ёркон ҷамъанд ва ман танҳо чунин

Мондаи андари кунҷи хонаи мунҳанӣ

Дар гиребон чун кашфи дуздидаи сар

Бо лабии хушк аз ғамтар доманӣ

Оташ андӯҳ мезояд зи абр

Гарчи ӯ дорад зи оби обистанӣ

эй худо ! ё раб ! ба гурзи офтоб

Гардани ин абр мубрам башиканӣ