Шароб хӯрданро нагӯям ки бихӯр ва нагӯям ки махӯр , ки ҷавонон ба қавл касе аз феъл ҷавонӣ бознагарданд , ки маро низ бисёр гуфтанду ншнўдм , то баъд аз панҷоҳ соли эзади таъолӣ бар ман раҳмат карду марои тавба арзонӣ дошт ; аммо агар нахурӣ суди ду ҷаҳонӣ бо ту буд ва ҳам хушнӯдии эзади ҷлу ъло ва ҳам аз маломати халқ руста бошӣ ва аз ниҳоду сират беақлон ва аз афъоли маҳол руста бошӣ ва низ дар кадхудое бисёр тавфири ёбӣ ва азин чанд рӯй агар рағбат дар хӯрдан он нанамое сахт дӯст дорам ,у лекини ҷавонӣ , донам ки рафиқон нагузоранд ки нахурӣу бад-ӣн сабаб гуфтаанд : алўҳдаҳи хайри ман ҷлиси алсўء , агар хурӣ донам ки дил бар тавбаи дорӣ ва бар кирдори хештан пушаймон бошӣ , пас ба ҳар ҳол ки нбизи хурӣ бояд ки бадоне хӯрдан , аз ончӣ ар ндонӣ хӯрдани заҳри сет ва агар доне хӯрдан бо заҳри ҳақиқату ҳамаи мأкўлоту машрубот ки бетартиб ва бе нсқи хурии бадаст ки гуфтаанд :

Пас бояд ки чун нон хӯрда бошӣ дар вақт нбиз нахурӣ , то се соъат бугзарад ва се бори ташнаи шӯйу оби хурӣ , пас агар ташна нашӯй миқдори се соъат таваққуф кун , аз онки меъда ки қавӣ ва дуруст бошад агар чаҳ ба исрофи таоми хурӣ ба ҳафт соъат ҳазм шавад : се соъати бпзонд ва се соъати дигар маза бастанд аз он таом ва ба ҷигари расонад , то ҷигар қисмат кунад бар аҳшои мардум , аз онкӣ қисом ӯсту соъатии дигари он нақлро ки бимонад ба рӯда фиристад , ҳаштуми соъат бояд ки меъдаи холӣ шуда бошад ва ҳар меъда ки начунин буд он кадуии пусида буд на меъда ; пас гуфтам ки се соъат аз таоми гузаштаи нбизи хурӣ , то дар меъдаи таом пухта бошад ва чаҳор табъи ту насиб таом бардорад , онкии нбизи хурӣ то ҳам аз шароби баҳра вар бошӣ ва ҳам аз таом . Аммо оғози сикӣ хӯрдани намоз дигар кун , то чун мастии даройади шаби андари ту омада бошаду мардумони мастӣ ту набенанд ва дар мастӣ нақлон макун , ки нақлони ноМаҳмӯд буд ва ба дашту боғ ба сикӣ хӯрдани Марв ва агар рӯй мастиро сикӣ махӯр , бо хонаи ойу мастӣ ба хона кун ки ончии зери осмонаи хона тавон кард зер осмон натавон кард , ки сояи сақфи хонаи беҳтару пӯшидатар аз дарахт буд , аз онки мардум дар хонаи худ подшоҳӣаст дар мамлакати хешу андари саҳрои мардум чун ғарибӣ буд андари ғурбат ва агарчӣ муҳташами ғарибӣ буд пайдо бошад ки дасти муҳташамон то куҷо расад ва ҳамеша аз нбизи чунон парҳез кун ки ҳануз ду се нбизро ҷой буд ва парҳез кун аз луқмаи сирӣ ва аз қадаҳи мастӣ , ки сирӣу мастӣ на ҳама дар шароб ва таомаст , ки сирӣ дар луқма бозпасинаст , чунонкии мастӣ дар қадаҳи бозпасин ; пас луқмаи нону қадаҳии шароби камтари хур , то аз фузудан ҳар ду эмини шӯй ва ҷаҳд кун то ҳамеша маст набошӣ ки самараи сикӣ хӯрдан ду чизаст : ё беморӣаст ё девонагӣ ; пас чаро мўлъ бояд буд ба корӣ ки самара ӯ ин анвоъ бошад ва ман донам ки бад-ӣни суханони даст аз нбизи бндорӣу сухан кас нашнавӣ , борӣ то туоне пайвастаи сабӯҳӣ кардан одат макун ва агар ба иттифоқ сабӯҳӣ кунӣ ба авқот кун , ки хирадмандони сабӯҳиро на сутӯда доштаанд ; аввал шавамӣ сабӯҳӣ он бошад ки намози бомдод аз ту Фоит шаваду дигар ҳануз хоби дӯшин аз димоғ берун наёмада бошад , бухори имрӯзӣн бо вай бозгардад , самара ӯ ҷуз мохўлё набошад , ки фасоди ду муфсид беш аз фасоди як муфсид бошад ; дигар ба вақте ки мардумон хуфта бошанд ва ту бедор бошӣ ва чун мардумон бедор шаванд ночори туро бибояд хуфт , чун ҳамаи рӯзи нхсбӣу ҳамаи шаб бедор бошӣ рӯзи дигари аъзоҳои ту хаста ва ранҷур бошанд , аз ранҷи нбиз ва аз ранҷ бехобӣ ва кам сабӯҳӣ буд ки дарав арбада набӯд , ё маҳолӣ карда наёяд ки аз он пушаймонии хезад ва ё харҷӣ ба воҷиб карда наёяд . Аммо агар вақте банногоҳ сабӯҳӣ кунӣ ба узрии возеҳи раво буд , аммо нокарда ба , ки одатӣ бадаст ва агар бар нбиз мўлъ бошӣ одат макун ки шаби одинаи нбизи хурӣ , ҳар чанд шаби одинау шаби шанбе нбиз набояд хӯрд ба ҳеҷ вақт , аммо шаби одина аз баҳри ҷамъи Фрдоиинроу намози ҷумъаро ва ба наздики шаб одина нахурӣ як ҳафтаи нбиз хӯрдан бар дили мардум ширин кунӣу забони омма бар ту баста бошаду андари кадхудоеи тавфир буд , аз онк дар солии панҷоҳ одина буд , панҷоҳ рӯзаи ихроҷот тавфир карда бошӣу ҷисму нафасу ақлу рӯҳи ту низ биосоид ки дар як ҳафтаи димоғу урӯқи ҳоءи ту аз бухори малол шуда бошад , андари он як шаби биосоид ва холӣ шавад андари осўдни он як шаб ва ҳам суҳбату оромиши тан буд ва ҳам дар моли тавфир , пас одатӣ ки азуи панҷ хислат ҳосил ояд бояд дошт .