Бидон эй писар ки гуфтаанд : « алмзоҳи муқаддамаи алшр » яъне мазоҳи пешрави ҳамаи оФтҳост ; то битавонӣ аз мазоҳи сард ҳазар кун ва агар мазоҳ кунӣ борӣ дар мастӣ макун , ки шару ошӯб беш хезад ва аз мазоҳи нохушу фӯҳши гуфтани шарми дор , андари мастӣу ҳушёрӣ , хосса дар нараду шатранҷ ки дарин ҳар ду шуғл , мардум сҳў бошанд , мазоҳи камтар таҳаммул тавонанд кардан ва нараду шатранҷ бисёр бохтан одат макун ва агар бозӣ ба авқоти бозу мбози ало ба мурғӣ ё ба гӯсфандӣ , ё ба меҳмонӣ ё муҳақарӣ аз муҳақарот , ба гарави мбоз ва ба дирами мбоз , ки ба дирам бохтан бе адабӣаст {у }и мқомрӣ буд ва агар неки доне бохтан бо касе ки мқомрии маърӯф буд мбоз , ки ту низ ба мқомрии маърӯфи гардӣ ва агар бозӣ ба маърӯфтару муҳташамтар аз худ бозӣ , нарад ва шатранҷ адабаст , бояд ки ту аввали даст ба муҳра нанаҳй , то аввали ҳариф ончӣ хоҳад баргирад ва агар нарад бозии аввали къбтин ба ҳарифи даҳу шатранҷи дасти аввали бадви даҳ , аммо бо таркону мърбдону ходимону занону кӯдакону гарони ҷонон ба гарави мбоз , то арбада нахезад ва бар нақши къбтин бо ҳариф ҷанг макун ва савганд махӯр ки ту фалон захм задӣ ва агар чаҳ савганди ту рост бошад мардум ба дурӯғ пиндоранду асли ҳамаи шарӣу арбадае мазоҳ карданаст ва парҳез кун аз мазоҳ кардан , ҳар чанд ки мазоҳ кардан на айбаст ва на буза , { кӣ расӯл мазоҳ кардааст , ки перзанӣ буд дар хонаи Оиша , рӯзӣ аз расӯл ( с ) пурсед ки : эй расӯли худоӣ , рӯй ман рӯй биҳиштёнаст ё рӯй дӯзахён ? яъне ман биҳиштем ё дӯзахӣ ? ва гуфтаанд : кони расӯли аллоҳи имзҳу лои иқўли алои ҳқо , пас пайғамбар бо перзан гуфт бар ваии мазоҳ ки : бидон ҷаҳони ҳеҷ перзании андар биҳишт набошад . Он перзан дилтанг шуд ва бигирист . Расӯли худо ( с ) табассум кард ва гуфт : мгарӣ ки сухани ман хилоф набошад , рост гуфтам ки ҳеҷ пер дар биҳишт набошад , аз онкии рӯзи қиёмати ҳамаи халқ аз гӯр ҷавон бархезанд . Ъаҷузаро дили хуши гашти } . Мазоҳ шояд кард валикин фӯҳш нишоед гуфт ; пас агар гӯйии бории камтари гӯй ва агар зарурат бошад бории ончии гӯйӣ бо ҳамсарони хеши гӯй , агар ҷавобӣ гӯйанд борӣ айбӣ набӯд ва ҳар ҳазлӣ ки гӯйии ҷадомези гӯй ва аз фӯҳш парҳез кун , ҳар чанд мазоҳ беҳазл набӯд , аммо ҷаддӣ бояд ки буд , ҳар чаҳ гӯйӣ ночор бишинавӣ ва аз мардумони ҳамон тамаъи дор ки аз ту ба мардумон расад ; аммо бо ҳеҷ кас ҷанг макун , ки ҷанг кардан на кор мардумаст , кори занон ва кӯдаконаст , пас агар иттифоқ уфтад ки бо касе ҷанги оре ҳар чаҳ бадоне ва битавонӣ гуфтан магӯӣ , ҷанг чандон кун ки ҷой оштӣ бимонад ва як бораи лаҷуҷ ва беозарм мабош ва аз одоти мардуми фурӯмояи бадтарӣни одатии лаҷуҷӣ ва беозармӣасту беҳтарини одати мутавозеъӣ , ки мутавозеъии неъмат эзадӣаст , ки кас бар ваии ҳасади набарди { ва ба ҳар суханӣ магӯӣ ки : эй мард , чу ҳар ки эй мард гуяд бе ҳуҷҷати мард ,ро аз мардии бозоФкнди } . Аммо сикӣ хӯрдану мазоҳ кардану ишқ бохтан ин ҳамаи кор ҷавононаст , чун ту андозаи корҳо нигаҳи дорӣ бар некӯтарин ваҷҳе битавон кардан , чунонкии мардуми басӣ маломатӣ накунанд чун дар боби шароб хӯрдану мазоҳ ва нараду шатранҷи суханӣ чанд шуд ночор дар боби ишқ варзидан ҳам бибояд гуфту шарҳу шароити ону биллоҳи алтўФиқ .