Бидон эй писар , агар касеро дӯсти дорӣ дар мастӣу ҳушёрии пайвастаи бадв машғӯл мабош , ки он нутфа кӣ аз ту ҷудо гардад маълуми сет ки тухми ҷонӣу шахсе буд баҳри ёрӣ , пас агар кунӣ дар мастӣ кун , ки ба мастии зиёни кортар буд ; аммо ба вақти хумори савобтар ва беҳтар ояд ва ба ҳар вақте ки ёд ояд бидон машғӯл мабош , ки он бҳоем буд ки ҳар вақт шуғлӣ надонад , ҳар вақт ки май бояд бикунад , бояд ки одамиро вақте пайдо буд , то фарқ буд миёни вай ва бҳоем . Аммо аз занону ғуломони майли хеш ба як ҷинси мадор , то аз ҳар ду гӯнаи баҳра вар бошӣ ва аз дугонаи яке душман ту набошад ва ҳам чунонк гуфтам маҷомеъат бисёр кардан зиён дорад , нокардан низ зиён дорад , пас ҳар чаҳ кунӣ бояд кӣ ба иштиҳо кунӣ ва ба такаллуф накунӣ , то зиён камтар дорад ; аммо ба иштиҳо ва бе иштиҳои парҳез дар гармои гарм ва дар срмоии сард , ки дарин ду фасли зиёни кор тар бошад , хоссаи перонро ва аз ҳамаи фаслҳо дар фасли баҳор созгортар бошад , кӣ ҳаво муътадил бошад ва чашмҳоро об зиёдат бошаду ҷаҳон рӯй ба хушӣ дорад , пас чун олами кабӣри ои {и Ни } чунон шавад аз таъсири вай бар мо ки олами сағири сет ҳамчунон шавад , табоиъ ки дар тани мо мухталифаст муътадил шавад , хӯни андари рагҳо зиёдат шавад , манӣ дар пуштҳо зиёдат шавад , бе қасдии мардуми муҳтоҷи муошират ва таматтуъ гардад ; пас чун иштиҳо ӣ табиат содиқ шавад онгоҳи зиён камтар дораду раг задан низ ҳамчунон , пас то битавонӣ дар грмоии гарм , сармои сард раг мазан ва агар хӯни зиёдати бинии андари тан , таскин кун ба шаробҳоу таомҳои мувофиқу мухолиф чизе махӯр , дар тобистони майл ба ғуломон кун ва дар зимистони майл ба занон ва дарин боби сухан мухтасар омад ки кро накунад .