эй писар чун зани хостии ҳурмати худро некӯи дор , агар чанд чизи азизи сет аз зану фарзанд азизтар несту чизи худ аз зану фарзанди дареғи мадор ва агар аз зан ба салоҳу фарзанд фармон бурдор ва ин кории сет ки ба дасти ту , чунонк ман дар байтӣ гӯям :
Фарзанд чаҳ парварӣу зан чун дорӣ
Аммо чун зан кунӣ талаб мол макуну талаби кори некуӣ зан мабош , ки ба сабаби некуӣ маъшӯқ гирад , зан бояд ки покизау поки дайну кадбонуу дӯсти дори шӯйу шрмноку порсоу кӯтоҳи дасту чизи нигоҳ доранда бошад , то нек буд , ки гуфтаанд ки : зани неки офияти зиндагонӣ буд , агар чаҳ зани меҳрбон ва хӯбрӯй бошаду писандидаи ту ба як бори худро ба даст ӯ мадау зери фармон ӯ мабош , ки Искандарро гуфтанд : чаро духтари доробро ба занӣ накунӣ , ки баси хуб рӯйаст ? гуфт : зишт бошад ки чун мо бар мардумони ҷаҳони ғолиби шудеми занӣ бар мо ғолиб шавад . Аммо зани муҳташамтар аз худ махоҳ ва бояд ки дӯшизаи хоҳӣ то дар дил ӯ ҷузи меҳри ту меҳр касе дигар набошаду пиндорад ки ҳамаи мардони як гӯна бошанд . Тамаъ бар мардии дигари ниФтдш ва аз дасти зани зФон дароз бигурез , ки гуфтаанд ки : кадхудоеи зуди гурезад чун зан бо амонат набӯд . Ва набояд ки чизи туро дар даст гирад ва нагузорад ки ту бар чизи хеш молик бошӣ ; агар на чунин буд зан ту бошӣу мард ӯ ; зан аз хонадони салоҳ бояд хост ва бояд ки бадоне ки духтар ки буд , ки зан аз баҳри кадбонуе хона хоҳанд , на аз баҳри таматтуъ , ки аз баҳри шаҳват дар бозори канизакии тавон харид ки чандини ранҷ ва харҷ набояд ва бояд ки зани тамому расида ва оқила бошаду кадбонуеи модару падари худ дида бошад ; агар чунин зании ёбӣ дар хостани вай тақсир макун ва ҷаҳд кун то вайро ғайрат нанамое ва агар рашки хоҳии намӯдан зан нахоҳӣ беҳтар бошад , ки занонро рашки намӯдан ба ситами нопорсо кардан бошаду бдонкаҳи занон ба ғайрати мардонро бисёр ҳалок кунанд ва низ тани худро ба камтарин касе диҳанд ва аз рашку ҳамият бок надоранд ; аммо чун занро рашк нанамое ва бо ваии ду кӣса набошӣ , бдончи ҳақи субҳонау таъолӣ туро дода бошад вайро некӯи дорӣ , аз модару падару фарзанд бар ту мушфиқ тар бошаду хештанро аз ваии дўстр касе мадон ва агар рашки намое аз ҳазор душмани душмантар буд ва аз душмани бегонаи ҳазар тавон кард ва аз вай натавон ва чун дӯшизаи хостӣ агар чаҳ ба вай мўлъ бошӣ ҳар шаб бо вай суҳбат макун , гоҳ гоҳ кун , то пиндорад ки ҳамаи кас чунин бошанд , то агар вақте туро узрӣ бошад ин зан аз барои ту сабр кунад , ки агар ҳар шаб бо вай хуфтан одат кунӣ вайро чунон орзӯ кунад , душвор сабр кунаду занонро ба дидору наздикии ҳеҷ марди устувори мадор , агар чаҳ марди пер буду зишт , шарти ғайрат он бошад ки ҳеҷ ходими ҷавонро дар хонаи занон роҳ надиҳӣ , агар чаҳ сода бошад , магари ходимони перу зишту солхурда , ки эътимод бар эшон буду шарти ғайрати нигоҳи дору мард беғайратро ба мард машумор , ки онро ки ғайрат набошад дайн набошад ва беҳамиятро мард машумор ва чун зани хешро барин ҷумла доштӣ ки гуфтам агар худои таъолии туро фарзандӣ диҳад андеша кун бар парвардан ӯу зан аз қабӣлаи дигари хоҳ то бегонагонро хеш карда бошӣ ки ақрбоءи ту худ аҳл ту бошанд , барин ҷумлаи дон ки намудем ;у аллоҳи аълами болсўоб .