Бидон эй писар ки агар деҳқон бошӣ шносндаҳ вақт бош ва ҳар чизе ки хоҳӣ кишт магузор ки аз вақт хеш бугзарад , агар даҳ рӯзи пеш аз вақти кории беҳтар ки як рӯзи пас аз вақти корӣу олату ҷуфти гови сохтаи дору говони неки хару бълФи некӯи дор ва бояд ки ҷуфтии гови хуб ҳамеша зёдтӣ дар гила ту бошад , то агар говиро иллатӣ расад ту дар вақт аз кори Фрўнмонӣу кишти ту аз вақти дрнгзрд . Чун вақти дрўдн ва куштан бошад пайваста аз замин шикофтан ғофил мабошу тадбири кишти соли дигар имсол мекун ва ҳамеша кишт дар заминӣ кун ки хештан пӯш бошад , туро низ бипушад ва ҳар заминӣ ки хештанро напушади туро низ напушад ва чунон кун ки доими бъморт кардан машғӯл бошӣ , то аз деҳқонии брхўрӣ ва агар пеша вар бошӣ аз ҷумлаи пешаи варони бозор , дар ҳар пеша ки бошӣ зуди кору сутӯда кор бош , то харидор бисёр бошаду кор ба аз он кун ки ҳам нишинон ту кунанду бкми мояи суд қаноат кун , то бики бори даҳ ёздаҳ кунӣ ду бози ним даҳ карда бошӣ , пас харидор магрезон бмкосу лҷоҷ бисёр , то дар пешаи варӣ мзрўқ бошӣу бештари мардуми ситад ва дод бо ту кунанд , то чизеи ҳамеи фурӯшӣ , бо харидори бҷону дӯсту бародару бори худои сухани гӯй ва дар тавозуъ кардан муқассир бош , ки блтФу латифӣ аз ту чизе бихаранд ва ба наҳиссӣу турши рӯеу сафеҳии мақсӯд бҳосл нашавад ва чун чунин кунӣ бисёр харидор бошӣ , ночораи маҳсуди дигари пешаи варони гардӣ ва дар бозори маърӯфтар ва машҳуртар аз ҷумлаи пеша варон бошӣ ; аммо рости гуфтан одат кун , хосса бар харида ва аз бухл бипарҳезу лекини тасарруфи нигоҳи дор ва бар фурудасттар бибахшоӣу бдонки бартар аз ту бошад ва ниёзманд бошӣ , шикваи дору забун гир мабош ва бо занону кӯдакон дар муомилаи фузӯнии мҷўӣ ва аз ғарибон бешӣ махоҳ ва бо шармгин бисёр мкос макуну мустаҳаққро некӯи дор ва бо подшоҳ ростӣ куну бхдмти подшоҳ ҳарис мабош ва бо лашкарён мухолифат макун ва бо суфиёни сӯфӣ софӣ бошу сангу тарозуи рости дор ва бо аёли худ ду дил ва ду кӣса мабош ва бо ҳмбозони худ хиёнат макуну саноатӣ ки кунӣ аз баҳри коршиносу нокоршинос яксон кун ва муттақе бош ; агар дастгоҳат буд қарз додани бғнимти дону савганд бдрўғ махӯр ва на бар мост ва аз рбўо хӯрдан давр бошу сахт муомила мабош { ва агар бдрўишӣ вомӣ додӣ чун доне ки бетоқатаст пайваста тақозо макуну пайваста тақозо мабош ; }и нек дил бош то нек байн бошӣ , то ҳақи таъолӣ бар касбу кори ту бирка бахшад ва ҳар пешаи вар ки барин ҷумла бошад ҷавонмардтар аз ҳама ҷавонмардон бошад ва аз ҷумлаи пешаи варон ҳар қавмиро дар саноатӣ ки бошад дар ҷавонмардӣ тариқӣаст ; ончи шарти ин қавм аст гуфта омад дар боби охир , ҷавонмардӣ ҳар ҷинси бҳсби тоқат хеш бигӯям , иншоаллоҳи таъолӣ .