Замони саркашии ишқу гоҳи шурб мудом аст

Биё ба даври ту гирдам ки вақти гардиш ҷом аст

Ба зоҳидам суханӣ ҳаст агарчӣ панд нагирад

Бирез хӯни суроҳе ки хӯни халқ ҳаром аст

зи сӯз ишқ машав ғофил эй дили ҳаваси ойин

Бисӯз дар дили оташ ки худ насухта хом аст

Аҷаби мадор агар нест ишқи шеваи оқил

Ки он ба хилват хосаст ва ин ба шореъ ом аст

Касе ки сӯрату маънӣ надида аст надонад

Миёни каъбау бтхонаҳи роҳи сидқ кадом аст

Чу дидам он бути айёр хештан напарастам

Ки кори ошиқи мискин ба як нигоҳ тамом аст

Ба кори ишқи забон ҳичгаҳ набӯд ва набошад

Ки даври ишқ ба ошиқи алии алдўом ба ком аст

Бғири ҳиҷру висолати маро на субҳӣу шомӣ

Барор парда ки субҳ ва бапуш чеҳра ки шом аст

Надидаи ҷилва қомат шунидае ту қиёмат

Қиёмати он қади мавзуни ёри хуб хиром аст

Бихон ҳикояти Маҳмӯду сари ишқи Аёзаш

Бибин чигуна дар ин остонаи шоҳ ғулом аст

Бигӯ ба тоири озоди шохсор чу афсар

Ба шавқи донаи бғФлти Марв ки ҳалқа дом аст

Моро ба лаб аз нуқта даҳонеаст ҳикоят

Гуфтем ва ба умрӣ нашуд ин нуктаи ривоят

Он сахти камони тирам агар зад , бҳлши бод

Кӣ ошиқ содиқ кунад аз дӯсти шикоят

Вази зи он ки ту ?бурмаи дгариро бгзинӣ ,

Аз мо накунад меҳри ту бар ғайри сироят

Бе партави рухсори ту эй моҳи шаби афрӯз ,

Равшан нашавад маҳфилам аз шамъи ҳидоят

Сӯрати зи ту нодидаи магари чашми басират

Сирати з ту нашунида магари гӯши ривоят

Ҷаври ту ба ҷоеаст ки ҷонам ба тазаллум

Ҳасани ту ба ҳаддӣаст ки ҷурмам ба ниҳоят

Афсӯс ки ҳаргиз нанавозӣ ба нигоҳӣ

Моро ки кунад гӯшаи чашми ту кифоят

Моро сухан аз зулф ва рахт бӯдау умрӣ ,

Гуфтем ва ба поён нарасед ин ду ҳикоят