зи адли шоҳ ки зад панҷ навба дар офоқ
Чаҳор табъ мухолиф шуданд ҷуфти вифоқ
Расед вақт ки пайки амони зи ҳазрат ӯ
Расонади ояти раҳмат ба анфусу офоқ
Басӣ намонад ки берӯҳ дар замини хутан
Сухан сарой шавад чун дарахт дар вқўоқ
Ба шукри онкии ҷаҳонро хдоигон мулкӣ аст
Ки нойибаст ба маликати зи қосими алорзоқ
Ҷалоли миллат , тоҷи мулӯки фахри аддӣн
Сипеҳри маҷд , манӯчеҳри муштарии ахлоқ
Шҳншҳӣ ки ба саҳрои насими инсофаш
зи заҳр дар дами афъӣ аён кунад трёқ
з дод ӯст замон карда бо амони васлат
Ба ҳукм ӯст қазои баста бо ризои мисоқ
зи бас ки рехти азин пеши хӯни хФчоқон
Ба ҳиндӯии гуҳарӣ чун паранд чини барроқ
Аҷаби мадор ки аз рӯҳ наУмия зини пас
Биҷои сабзаи зи гули брдмди сари хФчоқ
Зиҳии бароти бақоро зи олами мутлақ
Накарда котиби ҷони ҷуз ба номи ту итлоқ
Агар на шамъи фалак нур ёфтӣ зи кафат
Чун ҷон габр шудӣ тира бар Масеҳи всоқ
Саҳаргаҳӣ ки ялон теғ баркашанд чу субҳ
Ба азм разм кунанд аз барои кӣнаи сбоқ
зи бими новаки парвини гусал барои гурез
з осмон бастанд буноби наъши талоқ
Бигирад аз тапиши теғу зи амтлои хилоф
Дили замини хафақону дами замони Фўоқ
Ту абрўор бар оҳхтаҳи ханҷарӣ чун барқ
Фиришта вор нишаста бар ашҳбӣ чу барроқ
Ба иги кушоди зи шасти ту тири ғидоқӣ
Шавад чу посухи кҳсори боз то ғидоқ
Дар он замон ки кун теғ бо кафи ту висол
зи бас ки ҷон бидонро диҳии зи ҷисми фироқ
Гумони барӣ ки зи арвоҳи тираи зери асир
Хилоиқӣ дигар аз навъён кунад халлоқ
Зафари баради зи ?бирти чатри ҷоءи насри аллоҳ
Аҷал диҳад ба адуи заҳри молҳми ман воқ
Аё шаҳӣ ки зи таъсии адли ту бар чарх
Ба ҷурми маи надиҳади иҷтимои меҳри муҳоқ
Бидон худоӣ ки покони хиттаи аввал
зи шавқи ҳазрат ӯ волҳнд чун ушшоқ
Ки нест чун ту сахои парварӣ ба шарқ ва ба ғарб
На чун манаст санои густарӣ ба шому Ироқ
Марои ҳақ аз паии мадҳи ту дар вуҷӯд оварад
Ту низ тарбиятам кун ки дорам истеҳқоқ
Манам ки гоҳи китобати саводи шеъри маро
Фалак сазад ки шавад дафтару малики вроқ
Дақоиқӣ ки маро дар сухан ба назм ояд
Ба сар он нарасад ваҳми буъалии дқоқ
Аё шаҳони замонаи аёли шафқати ту
Ба ҳоли ман назарӣ кун ба дидаи ашФоқ
Ки хира шуд дилам аз ҷаври кнбди азрақ
Чу табъи мҳрўр аз феъли доруии зроқ
Ҷаҳони мувофиқи меҳр ту аст магузораш
Ки кӣнаи варзад бо чун манӣ з рӯй нифоқ
Ба ҳасби тоқати худ тавқи дори мадҳи туам
Чаро зи тайифа хоссагон бимонадам тоқ
Марои зи чанги нўоӣб ба ҷӯади худ бурҳон
Ки халқро тўӣии имрӯзи нойиби раззоқ
Ту рости малики ҷаҳону тўӣии сазои сано
Чигуна гӯям мадҳи имоку васфи илоқ
Намонад кас ки зи анъоми ту ба рӯй замин
Наёфт байти алмол ва насохт боби алтоқ
Манам ки нест дар ин даври бахтро бо ман
На иқтизои ризо ва на иттифоқи вифоқ
Бсухт ҷони ман аз озу табъ занг гирифт
Бидон сифат ки занами оҳану зи туфи ҳроқ
Агар на фазли ту фарёд ман расад бим аст
Ки қатл ман кунад ӯ вақти хшиаҳи аломлоқ
Шҳо ба васфи ту хуш кардаам мазоқи сухан
Мадори айши маро бар умеди талхи мазоқ
Равои мубини зи тариқи карам ки захми ниёз
برارد аз ҷигарам ҳар дамии ҳазор троқ
з бе навоеи муштоқи оташи маргам
Чу он касе ки ба об ҳаёт шуд муштоқ
Танами зи ҳирси яке нон чу оинаи равшан
Чу шона шуд ҳамаи дандони зи фарқи сар , то соқ
Атоӣ ту кунад ин дардро давогар на
Алоҷи ин чаҳ шиносади ҳнини бен исҳоқ
Ҳамеша то дар мӯату ҳаёт нобаста аст
Бар аҳли олам аз ин боми нокушодаи равоқ
Дар ту қиблаи аФоқи боду халқи замин
Ба меҳру мадҳи ту бигушодаи нутқ ва баста натоқ
Мудом дар ҳақи маликати дуои хоқонӣ
Қабули боди зи ҳақи болъшӣу алошроқ