эй сарви ғунчаи лаби з гулистон кистӣ

Ваии моҳи рӯз вааш з шабистон кистӣ

Бо лаъли ним зарраи хандон чу офтоб

Соя нишин дида гирён кистӣ

эй оятӣ ки саҷда кунам чун расм ба ту

Гӯйӣ каз эзади омада дар шан кистӣ

Пушти ман аз забони шикаста шикаст хӯрд

Хурдӣ ҳануз Тифли забон дон кистӣ

Меҳрӣ на бар забонату Меҳрӣ на бар дилат

Бе шарми кӯдакии з дабистон кистӣ

Чун шона сараст гул олуд пои дил

Ҷӯёии онкии оина ҷон кистӣ

Дӯшати ниёзи ин ҷигар сӯхта набӯд

Имшаб ба ваъдаи дил бирён кистӣ

Хокии дилам дар оташу хӯн об ме шавад

То ту кҷоӣии имшаб ва меҳмон кистӣ

Аз дидаи ҷуръа дон кунам аз рухи намаки ситон

То нӯши ҷому хуш намак хон кистӣ

Миҳроби ҷони мое азин мояи огаҳам

Огаҳи ним ки сӯрат айвон кистӣ

Бар ҳар сифат ки дории хоқонӣ он туаст

эй аз сифати бурун шуда ту он кистӣ