Ман ки хоқонем ба миннати шоҳ

Пушт хам кардаам зи бори ато

Шохро пушт хам кунад мива

Ҳам зи файзи саҳоб ва бар сабо

Шукр дорам ки файзи анъомаш

Дод нони порау обрӯии маро

Мурғ кобӣ хӯрд ба кишвари шоҳ

Кунад аз баҳри шукри сари боло

Ман ки нон малик хӯрам ба суҷуд

Сар ба зери орм аз барои дуо

Ҳамаи каси з осмон кунад қибла

Пушт гирданд аз рукӯъи дўто

Ва осмон бар дараш суҷуд оварад

Гуфт субҳони рабии алоълӣ

Ҷӯади шоҳ арча ризқро сабаб аст

Лекини онро мусаббибаст худо

Ҳасби ризқ аз худоӣ дораму бас

Ҳсбнои аллоҳи вҳдаҳ абадан