Ба вақти мақоми қаҳистон дар хизмати ҳокими он буқъа , маҷлиси олии Носириддини абдураҳими ибни абии Мансур , тғмдаҳи аллоҳи брҳмтаҳ , дар аснои зикрӣ ки мерафт аз китоби алтҳораҳ ки устоди фозилу ҳакими комили Абӯалии Аҳмади бен Муҳамади бен ёқӯби Мускуяи хозини розӣ , сқии аллоҳи сроаҳу разии анҳуу أрзоаҳ , дар таҳзиби ахлоқ сохтааст ,у саёқати он бар эроди балиғтарин ишоратӣ дар фасеҳтарин иборатии пардохта , чунонкии ин се чаҳор байт ки пеш аз ин дар қитъа гуфта омадааст ба васфи он китоб нотиқаст :

Бо муҳаррири ин авроқ фармуд ки ин китоби нафисро ба табдили кисвати алфозу нақл аз забони тозӣ бо забони порсӣ , таҷдиди зикрӣ бояд кард , чаҳ агар аҳли рӯзгор ки бештар аз ҳиллӣаи адаб холӣанд аз мутолиаи ҷавоҳири маъонии чунон таълӣфӣ ба зинати фазилатӣ ҳоле шаванд эҳёии хайрӣ буд ҳар чаҳ тамомтар . Муҳаррири ин авроқи хост ки он ишоратро ба инқиёди талаққии намояд . Мъоўдти фикри сӯратии бикр бар хаёл арза кард , гуфт : маъонӣ бидон шарифӣ аз алфозӣ бидон латифӣ ки гӯйӣ қбоӣӣаст бар болои он дӯхта , слх кардан ва дар либоси иборатии воҳии насх кардани айни масх кардан бошад , ва ҳар соҳиби табъ ки барон вуқуф ёбад аз айби ҷӯӣу ғайбати гӯйӣ масӯн намонад . Ва дигар ки ҳар чанд он китоби муштамил бар шарифтарин бобӣаст аз абвоби ҳикмати амалӣ аммо аз ду қисми дигар холӣаст , яъне ҳикмати маданӣу ҳикмати манзилӣ ,у таҷдиди маросими ин ду рукн низ ки ба имтидоди рӯзгор андрос ёфта аст муҳимаст , ва бар муқтазои қазияи гузаштаи воҷибу лозим , пас أўлии онкии змт ба ӯҳдаи тарҷумаи ин китоб марҳӯн набошаду тқлди тоъатро ба қадари иститоати мухтасарӣ дар шарҳи тамомии ақсоми ҳикмати амалӣ бар сиблати ибтидо , на шеваи мулозимати иқтидо , чунонкии мазмуни қисмӣ ки бар ҳикмати халқӣ муштамил хоҳад буд хулосаи маъонии китоби устоди Абӯалии Мускуяро шомил буд , мураттаб карда ояд , ва дар қисми дигар аз ақволу орои дигари ҳукамои муносиби фани аввали нмтӣ тақрир дода шавад . Чун ин хотир дар замир маҷол ёфт , бар ӯ арза дошт , писандида омад . Пас ба ин мӯҷиб ҳар чанд хештанро манзалату пояи ин ҷуръат намедиду бад-ӣни азимат низ аз таъни тоъну вқиъти бдгўии халосии зиёдати сӯрат наме баст , аммо чун дар имзои он азми мболғтӣ тамом мефармуданд дар ин маънии шурӯи пайвасту бтўФиқи аллоҳи таъолӣ ба итмом расед , ва чун сабаби таълӣфи ақтроҳу ишорат ӯ раҳмаи аллоҳ буд китобро ахлоқи носирии номи ниҳод . Интизор ба карами ъмиму лутфи ҷсими бузургоне ки ба назар эшон бугзарад онаст ки чун бар хтоӣӣу саҳвӣ итилоъ ёбанд шарафи ислоҳ арзонӣ фармойанду тамҳиди узрро ба анъоми қабул талаққӣ кунанд аншоءи аллоҳ , таъолӣ .