эй дарди ту дармони дилу ранҷи ту роҳат

Ашками намаки обу ҷигари хастаи ҷароҳат

Мавҷ ар чаҳ занад лоф табаҳҳур назанад дам

Бо мардумаки чашми ман аз илми сбоҳт

Икдм нашавад нақши ту аз дидаи мо давр

Зонрў ки тўӣии гавҳари дёии малоҳат

Дастии зи сари лутфи буна бар дили ришам

Зеро ки буд дар кафи кофии ту роҳат

Мстсқии дарвеш ки нам дар ҷигараш нест

ӯро ки диҳад қатраи ӣӣ аз баҳри самоҳат

Дар мазҳаби соҳиби назарон бода мубоҳаст

Зинсон ки диҳад чашми ту фатвои абоҳт

Аз шарм шавад ғарқи арақи субҳи ҷҳонтоб

Пеши рухи зебои ту аз рӯй сабоҳат

Дар дида ӣ хуршед чу икзраҳ ҳаё нест

Ояд басари боми ту аз роҳи вақоҳат

Аз пистаи тангати надиҳад яксар мӯи шарҳ

Хоҷу ки кунад мӯии шикофии бФсоҳт