Сипоҳи ишқ аз он лаҳзаи хайма боло зад

Ки сарви қомати ҷонони илм ба саҳро зад

Бабор бар серум эй абри марҳамати нафасӣ

Ки барқи шавқи ту оташ ба хирман мо зад

Асири зулфи ту з он шуд дилам ки рӯзи нахуст

Ба нақди қалб дар он ҳалқаи лоф савдо зад

Лабат ба нуктаи ширини чунон схндон шуд

Ки ханда бар дами ҷонпарвар масеҳо зад

Гуҳӣ расед хаёлӣ ба каъбаи маънӣ

Ки аз манозили даъвии дам тбро зад