Ҳаргизи сӯии мо чашми рзоӣии нгшодӣ

Гӯшӣ ба ҳадиси ман бедил наниҳодӣ

эй дар гиронмоя ки мисли ту кам уфтад

Як рӯз ба дасти ман муфлисаи нФтодӣ

Дар дидаи ман ҷумла хаёланд ва ту нақшӣ

Ба хотири ман ҷумлаи фаромӯш ва ту ёдӣ

Бо онкии биҷузи меҳнату ранҷ аз ту надидам

Шодам ки ба ранҷи ман меҳнат зада шодӣ

Аз коми дил ман наравад гар баравад ҷон

Ширинии он бӯса ки гуфтӣу надодӣ

Рафтӣ ба сари асб чу бод аз назари мо

Ту умри хушӣ аз паии он рафта ба бодӣ

Дай ронадӣ ва мегуфт камол аз паии хайлат

Шоҳӣ ки зи хубон ба руху асби зиёдӣ