Бо ту ҳро намерасад даъвӣ

Шоҳиданд он ду рухи бринаҳи маънӣ

Гар бидидӣ зи даври сарви ту ҳур

Нншстӣ ба сояи тӯбо

Мондаи бармеами он даҳони ҳайрон

Чашми назорагӣ чу дидаи ҳай

б гуфтамаш дар ҷавоби куштани мо

Не навиштӣ ба ғамза гуфт ки не

Аиро нест ошиқи кашии раво чаҳ кунам

Чашм маъшӯқ медиҳад фатво

Хӯни маҷнӯн сӯхтааст он зулф

Ки дар омад бгрдни Лайлӣ

Оҳ аз он донаҳои холи камол

Ки зад оташи бхрмни нақавӣ