Манзили ишқат ки ман пӯшида дар ҷон ме кунам

Рух гувоҳӣ медиҳад , ҳарчанд пинҳон ме кунам

Ҷон ки банд рафтанасту монданаш аз баҳр онаст

Каз камонат ҳар замони ман ваъда пайкон ме кунам

Тӯшаи ҷонами гарони гашт аз барои он ҷаҳон

Бас ки ғами ҳайти захира аз пай он ме кунам

Гуфтем : « хоки дирами баҳр чаҳ май дорӣ ба чашм ? »

Гиряи чашмамро ҷароҳат кард , дармон мекунам !

Дида бибаред ин замон аз дидани ғамҳои ту

Ҳркҷои шинам , дили халқӣ парешон ме кунам

Ғамза мезад , гуфтамаш « чун ошиқон ҷон ме кунанд

Чист он , гуфто : « барояшони мурдан осон ме кунам

эй ки дилҳо май ситад аз халқ , гуфтам : « ин чарост ? »

Гуфт : « дар бозори ғами нархи дил арзон мекунам »

Ҷон ва дил додам хаёлашро , куҷо монад ба ҷо

Хсрўо , чун дузд бар коло нигаҳбон мекунам ?