Ҳар рӯзи дида бар раҳи ёди сабои нуҳум

Бар дидагони хок дараш тўтёи нуҳум

Зу сад ҷафои кашам ки наёрам ба рӯй гуфт

Кин дарди худ чигуна бар он вафои нуҳум

Надаҳум буруни ғамаш ки маро худ бсухт ғам

Дилҳои дигарон чаҳ дигар дар балои нуҳум ?

Гуфтанд « ёд мекунадат » дил наме диҳад

Кин тӯҳмати дурӯғ бар он ошнои нуҳум

Шоҳон маҷолис нест ки сар бар дараш ниҳанд

Чун ман гадои расида ки косаи куҷои нуҳум ?

Рӯзӣ чу хости куштанам аз буии ту сабо

Он ба ки ҷон бабўсаму пеши сабои нуҳум

Чун дил з гуфт дидаи марои сӯхт дар ба дар

Беруни кашам , ба пеши дили мубталои нуҳум

Шабҳо ки гирди кӯии ту гирдам , ба як қадам

Аввали нуҳуми ду дидау онгоҳи пои нуҳум

Бигзор пора пора кунам бар ту хеш ро

Пас туъмаи пеш ҳар саги Кувайти ҷудои нуҳум

Гуфтӣ ки « гул ба ҷои рухами байн » зиҳии хато

Кони дилгар оҳ менакунам , бар гёи нуҳум

Зини гӯна каз лабат суханӣ нест рӯзем

Зинҳори пари ҷароҳати хусрави давои нуҳум !