эй ҷаҳони чашми сиёҳати баста

Фитнаи худро ба паноҳати баста

Осмони дасти ма аз риштаи субҳ

Пеши он рӯй чу моҳати баста

Ғами печидаи маро чун тӯмор

Пас ба тъўизи кулоҳати баста

Дида раҳ дод турои андари чашм

Хӯни дили омадаи роҳати баста

Дили ман ғарқа хӯнаст ки шуд

Дар сари зулфи ду тоҳти баста

Хобгар чашми ҷаҳон май бандад

Монад аз он чашми сиёҳати баста

Хатат оварад сипаҳ бар ман ва шуд

Ма ба фитроки сипоҳати баста

Ҷон барорам зи занхдони ту , то

Нашуд аз хати сари чоҳати баста