Аз ишқ агар дилат чу кабобӣ ба тобаи ист

Дил бошад ар зи нархи кабобати кабобаи ист

Ҳар дил ки дар танӣ ба ҳавоӣ муқайяд аст

Дил нест он ки шоҳидии андари ниқобаи ист

Нохуш тараст буии ту ҳар чанд каз ғурур

Бар гулханати зи машку зи анбари гулобаи ист

эй онкии оби хуши хурӣ аз тишнагии фисқ

Боқии зи обхўрди ту бонги шаробаи ист

Ваа ваа ки то баланд кунӣ зи атласи фалак

Дар пои он баланди қадами пои тобаи ист

Раҳбари зи шавқи гир ки ҷое рисӣ , аз онк

Дунёсти ғӯли раҳзану олами харобаи ист

Дар зиндаи айби зинда дилон нест худ ба нақс

Дар оби Хизр , агар чаҳ гулаши офтобаи ист

Аз шишаи сипеҳри талаб май ки дар сифат

Бар ваии фириштаи ҳам чу магас бар қробаҳи ист

Хусрави каҷоти сӯрат маънӣ диҳад ҷамол

зи ойӣнаи дилӣ ки сияҳи ҳамчуи тобаи ист