Рӯе ки ту дории гул сероб надорад

Ширинии лаълати шукр ноб надорад

Қадӣ ки ту дорӣ набӯд сарви равон ро

Чун зулфи ту чини сунбули пар тоб надорад

Дар хоб тавон дид хаёли рухи хубат

Аммо чаҳ кунам , дидаи ман хоб надорад

Зон лаҳза ки зоҳиди хами абрӯӣ туро дид

Пурвои намозу сар миҳроб надорад

Хусрав ба хаёлу лаъли ту шабу рӯз

Ҷузи фалаки лаби кишт ва меноб надорад