Ҳар кас ки тақарруби зи висол ту наҷуед

Вондри раҳи идроки ҷамол ту напуед

Фардо ки шаби ваъдаи дидор сар ояд

Раҳбар набӯд сӯии ту чандон ки наҷуед

Фардо ки ту дар гулшани фирдавси хиромӣ

Тӯбо , адаб онаст , ки дар роҳ наравед

Шак нест ки чарх аз паии сад давр бияёд

Меҳри ту з ҳар зарраи хокам ки ббўид

Фарёди зи ғавғои рақибон ки намонанд

То бо ту касе дарди дил хеш бигӯед

Дидор ҳаромаст касеро ки чу хусрав

Аз дида ба хӯни дили худ даст бишӯяд