Субҳ дамӣ рафт масеҳо ба дашт

Сабзаи саҳро ба дамаши зиндаи гашт

Бехурдӣ дар рухи он ганҷи зор

Кард ба дашноми забонро дар он

Ҳар чаҳ ки гуфт ӯ сухани носавоб

Зини тарафаш буд ба раҳмати ҷавоб

ӯ ба хусумати ҳама нафрин фузуд

Вена ба латофати ҳама таҳсин намӯд

Гар чаҳ зад ӯ ханҷари паҳлуи гзоӣ

Буд зи исои нафас ҷон физой

Гуфт рафиқӣ ки нигунят чист

Пеши забуни гир забунят чист

Зу чу ба рӯяти ситами афзӯн буд

Ту сухан аз лутф кунӣ чун буд

Гуфт Масеҳ аз дами рӯҳи аллоҳӣ

К-эии зи дамами ҷони ту бе огаҳӣ

Ҳар кас аз он сикка ки дар кон ӯст

Он бадари орад ки ба дукон ӯст

ӯ хам сиркааст куҷо ме диҳад

Вонкаҳ наботаст ба дил кӣ диҳад

Ман нашавам чун зи ваии афрӯхта

ӯ шавад аз ман адаб омӯхта

Ман ки зи дами мояи даҳ ҷон шудам

Ин сифатам дод худо зон шудам

Халқи накӯи боди масеҳо буд

Посухи бади марги мФоҷо буд

Хусрав агар хуши дамӣ аз ҳам дмон

Рӯ ки туе исои охири замон