Он ки худро менамояд дар рухи хубон чу моҳ

Мекунад аз дидаи ушшоқ дар хубони нигоҳ

Вонкаҳи ҳасанашро буд аз рӯй ҳар марди зуҳӯр

Ҳаст ишқашро дили ушшоқи мискини ҷилваи гоҳ

Ишқаш аз маъшӯқ бар ошиқ кунад оғози ҷавр

То ки ошиқ аз баҳои ӯ бъшқ арад паноҳ

Чун вуҷӯд ин бонасту зуҳӯри он ба ин

Ин чу маҳв ишқ гардад он шавад бе ин табоҳ

Ақд касрат барнатобад пеш ӯ бошад яке

Юсуфу гургу зоихоу азизу ҷоҳу чоҳ

Ҳам нанамоянд анҷ дар фурӯғи офтоб

Ҳамчунон каз ғояти наздикии хуршеду моҳ

Ишқ ӯ чун кард бо худ ончӣ кард ва мекунад

Пас набошад ошиқу маъшӯқро ҷурми гуноҳ

Хайма берун зад паии изҳори худ султони ишқ

То ки шуд бар ваҳдаташи брмслиши касрати гувоҳ

То на бар касрат буд мўҷўмҳити ваҳдаташ

Поки шаст аз лавҳ ҳастӣ исму расми мо сўоаҳ

Мавҷ ӯ хошок буду мағрибиро дар рабӯд

Аз сари раҳ зонка буд аз буд ӯ нопоки роҳ