эй ҳасани турои дида мо гашта ба дидор

Гар дида набошад ки кунад ҳасани ту изҳор

Хуршеди ҷамоли ҳамаи хубони ҷаҳон ро

Аз дидаи ушшоқ буд гармии бозор

Худ оина дар ду ҷаҳони ҳасан туро нест

Даргоҳи таҷаллии биҷуз аз дидаи нзор

Он рӯй ки дидааст ки ӯ рӯй ту дида аст

Неи не ки бадв ҳаст мунаввари ҳамаи абсор

Ҳар дидаи азу ҳар нафасии дидаи ҷамолӣ

Зу тоза шуда ҳар нафасии дидау дидор

Бар ҳар назарӣ карда таҷаллии дигаргун

То ҳар назарӣ зу назарӣ ёфта ҳар бор

Бар оинаи дидау дили аҳли дилон ро

Зу ҷилва паёпай расад аммо на ба такрор

Рӯй ту ягонааст вале гоҳи таҷаллӣ

Бисёр намояд чу буд оина бисёр

эй гашта ниҳон аз дилу ҷон дар ттқи ғайб

Востодаҳи аёни барсар ҳар кӯчау бозор

Хоҳӣ ки намонад бҷҳони муъмину кофар

АтФӣ бикуну пардаи барандози зи рухсор

Ҳқо ки агар пардаи з рӯй ту баруфтад

Аз ғайри ту на айн тавон ёфт на осор

Гар бода аз аинсон диҳад он соқии сармаст

Ҳқо ки намонад бҷҳони як дили ҳушёр

То меҳри ту бар мағрибӣ асрор битобед

Шуд мағрибӣ аз партав ӯ машриқи анвор