Қавлаи таъолӣ : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои кутуби алайкуми алсёми бзбони ишорату баён ҳикмат мегуяд эй шумо ки мؤмнонид ! рӯза ки бар шумо набишта шуд аз он набишта шуд ки ҳамаи меҳмон ҳақ хоҳед буд , фардо дар биҳишт хоҳад то меҳмонони гуруснаи бмҳмонии барад ки карямон чун касеро бмҳмонӣ баранд дӯст доранд ки меҳмон гурусна бошад то зиёфати бадали меҳмонони ширинтар буд . Раби Алъоламин биҳишт ва ҳар чаҳ дар онаст мؤмнонрои офарид ки ҳичиз аз он вайро бакор несту бон муҳтоҷ нест .

Пери суфиёни даъватии сохт пас ҳечкас нарафт , он пери даст бардошт гуфт бори худоё агар бандагони худро фардо ботш фиристӣ он биҳишт ва он Наим бар камол чун суфра ман бошад ! навой суфра дар онаст ки хӯранда бар сар онаст . Оре ! ҳар чаҳ хзоӣн неъматаст раби Алъоламин ҳама барои муъминону хӯрандагони офарид ки худ нахурд , азинҷо гуфт ъзи ҷалола « алсўми лӣ » . Қоли бъзҳм яъне алсмдиаҳи лии лои оклу лои ашрб самадят марост ки на хӯрам ва на ошомам ,у أнои аҷзӣ ба рӯзаи доронро худ подоши даҳум беҳисоб , ки эшон мувофиқати мо талаб кардаанд аз рӯй нохӯрдан ,у дӯстии мо хостаанд , ки аввали мақомӣ дар дӯстӣ мувофиқатаст , акнӯн майдон ки чун мувофиқати ту мари Фриштгонро бомини гуфтан дар охири сӯраи алҳмд ҳосил шавад , гуноҳи гузаштау оянда ту биёмурзанд чунонк дар хабараст пас мувофиқати ту аллоҳро бнохўрдн , ҳар чанд ки нохӯрдан ту такаллуфӣаст ва вақте , нохӯрдани аллоҳ сифатӣасту азалӣ , майдон ки аз он чаҳ шарафу каромати бтў боз гардад дар дилу дайн .

Ва гуфтаанд « алсўми лӣ » азоФти рӯза бо худ кард то дасти хасмон аз он кӯтоҳ кунад , фардо дар қиёмат чун хасмони гирди ту бар оянд , ва ибодатҳои ту бони мазолим ки дар гардан дорӣ бурдоранд , раби Алъоламин он рӯзаи ту дар хазинаи фазл худ медорад ,у хасмон туро мегуяд ин он манаст , шуморо вари он дастӣ на пас бъоқбти бтў боз диҳад , гуяд ин азоФт аз баҳри он бо худ кардам то аз баҳри ту нигаҳ дорам .

Ҳикматӣ дигар гуфтаанд рӯзаи дорро , яъне то худовандони неъмати ҳоли даравишону гуруснагӣ эшон бидонанд ва бо эшон мувосот кунанд , аз ӣнҷо буд ки Мустафоро аз аввал ятем кард то ятемонро некӯ дорад , пас ғариб кард то ғарибии худ ёд оварад , ва бар ғарибон раҳмат кунад , ва бемол кард вайро то даравишонро фаромӯш накунад .

Рӯзаи оммаи муъминони бзбон шариъат шунидӣ , акнӯн рӯзаи ҷавонмардони тариқати бзбони аҳл ҳақиқат бишинав ,у самарау саранҷом он бидон : чунонк ту танро бурузаи дорӣ ва аз таому шароби боздорӣ , эшон дилро бурузаи дрорнд , ва аз ҷумлаи махлуқоти боздорнд . Ту аз бомдод то шабонгоҳи рӯзаи дорӣ , эшон аз аввали умр то охири умр рӯза доранд , майдони рӯзаи ту як рӯзаст , майдони рӯзаи эшон як умр . Яке пеши шблӣ дар омад шблӣ ӯро гуфт тҳсни ани тсўми алобд ? ту туоне ки рӯзаи абади дорӣ ? гуфт ин чун бошад ? шблӣ гуфт ҳамаи умри хеши як рӯзсозӣ ва буруза бошӣ ва пас бадӣдор худоӣ бигушое .

Худовандон ёфту ҷавонмардон тариқат гуфтаанд ки сўмўои лрؤитаҳу аФтрўои лрؤитаҳи инҳо аз рӯй ишорати кноит аз ҳақаст ҷли ҷалола , басои Фрқо ки миёни рӯзаи дорон буд , фардои он кас ки бнФс рӯза дошт шароби слсбил ва занҷабил бинад аз дасти Фриштгону валадон , чунонк гуфту исқўни фӣҳо кأсои кони мизоҷҳо знҷбило . Ва он кас ки бадал рӯза дошт шароб таҳур гирад , дар кأси муҳаббат бар бисоти қурбат аз яди сифат , чунонк гуфту сқоҳми рбҳми шробои тҳўро . Шароб вае шароб . Шаробӣ ки ҳар ки аз он ҷуръа чашид ҷонаш дар ҳавои фард анят биппаред , шаробӣ ки аз он буии васл ҷонон ояд , гирд ва сад ҷон дар сар он кунӣ шояд , шаробӣ ки меҳри ҷонон бар он меҳри ниҳода , ҳамаи меҳрҳо дар он як меҳр бидода , ҳамаи орзӯҳо дар он орзӯи биндохтаҳ , ду ҷаҳон ва низ дил ва ҷон бомед он бохта , пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! моро барин даргоҳи ҳамаи ниёзи рӯзӣ буд ки қатра аз он шароб бар дили мо резӣ ? то кӣ моро бар обу оташ бар ҳамомезӣ ? эй бахти мо ! аз дӯсти растхезӣ ! шаҳри рамазон . . . Алоиаҳи أии أтокми шаҳр рамазон мегуяд инак моҳи рамазон иқбол кард бар дӯстон , моҳӣ ки ҳам бишӯяд ҳам бисӯзад : бишӯяд боби тавбаи дилҳои муҷримон , бисӯзад ботши гуруснагии танҳои бандагон . Иштиқоқи рамазон аз рамазонаст ё аз рмз агар аз рмзоаст он санг гарм бошад ки ҳар чаҳ бар он ниҳанд бисӯзад , ва агар аз рмзаст борон бошад ки баҳр чаҳ расад онро бишӯяд . Мустафоро пурседанд ки рамазон чаҳ бошад ? гуфт армзи аллоҳи фӣаи зунуби алмؤмнину ғФрҳои ?лаами инс молик гуфт аз расӯл худо шунидам ки гуфт : « ҳозои рамазони қади ҷоء , тФтҳи фӣаи абвоби алҷнаҳу тғлқи фӣаи абвоби алнор ,у тғли фӣаи алшётин , ман адрки рамазони Флми иғФри ?лаи Фмтӣ ? »

Ва қоли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « луи изни аллоҳи ллсмоўоту аларзи ани ттклмои лбшртои сўоми рамазони болҷнаҳ » .

эй мискин ки қадари ин неъмат наме доне , ҳар куҷо дар олам навохтӣасту шарафӣ дар канор ту ниҳоданд , ва ту аз он бехабар , ислом ки аз ҳамаи миллатҳо бартарасту беҳтари дайн ту омад , қуръон ки аз ҳамаи китобҳо азизтараст китоби ту . Мустафо ки Сайиди валад одамасту чашму чароғи мамлакат ,у пешрави ҷаҳонён дар қиёмати расӯли ту , каъба ки шарифтарин бқъҳости қиблаи ту , моҳи рамазон ки аз ҳамаи моҳҳо фозилтараст ва шарифтар моҳи туу мавсими мъомлти ту , моҳӣ ки дар он моҳи маосии мғФўру шаётини мақҳури биҳишти дарави ороста , ва дарҳо кушода ва дарҳои дӯзахи дарави баста ,у бозори муфсидони дарави шикаста ,у аъмоли мутӣъони бохалоси пайваста ,у гуноҳони гузаштау олӯдагии набишта дар он сӯхта .

Амири алмؤмнини алии алайҳ ассалом гуфт агар аллоҳи хостӣ ки уммати Аҳмадро азоб кунад моҳи рамазон боишон надодӣ , ва на сӯраи қул ҳўи аллоҳи أҳд . Худовандони маърифатро ӣнҷои рамзӣ дигараст : гуфтанд рамазон аз он гуфтанд ки раби алъзаҳ дар ин моҳи дилҳои орифон аз ғайр худ бишӯяд , пас бмҳр худ бисӯзад , гуҳ дар оташ дорад гуҳ дар об , гуҳи ташнау гуҳи ғарқоб , на ғарқаи сероб ва на ташнаро хоб ,у забони ҳол эшон мегуяд :

Инаст ки пер тариқат гуфт : ҳайни сӣли ани алҷмъиаҳи Фқоли ани иқъи фии қабза алҳақ , ва ман вақъи фии қабза алҳақ , аҳтрқи фӣа ва алҳақ халафа .