Қавлаи таъолӣ : ва ман анноси ман ишрӣ нафса алоиаҳ . . . Онҷо ки аноятаст пирӯзиро чаҳ ниҳоятаст , фазли худо наоне нест , ва бар феъли вай чун ва чарое несту маърифати ваии ҷуз ътоӣӣ нест , бӯи ҷаҳли қршӣу бӯи толиби ҳошимӣ дар оташ қатъият сӯхтанд ,у зарраи маърифат азишон дареғ доштанд ,у тлиъти он давлати бостқболи сҳибу балол ба рӯм ва ҳабаша фиристоданд ,у қуръони Маҷиди ҷилваи гоҳ эшон карданд ки ва ман анноси ман ишрӣ нафса абтғоءи маразоти аллоҳ . Ду қавмро ду ояти баҳам ёд карданд , якеро сӯхтаи оташ қатъият кард , якеро афрӯхтаи шамъи муҳаббат : он якеро гуфт : ва ман анноси ман иъҷбки қавлаи ин якеро гуфт ва ман анноси ман ишрӣ нафса , саранҷоми якеро гуфту лбӣси алмҳоди бади ҷойгоҳӣ ки ҷойгоҳ эшонаст , азоби оташу фурқати ҷовдон ! ва навохт ин якеро гуфту аллоҳи рؤФ болъбод меҳрбонаст бар бандагон , худои ҷаҳону ҷаҳонён . Оре бо давлат бозӣ нест ! ва навохт илоҳӣ маҷозӣ нест ! ва аз рأФту раҳмати аҳадят бар эшон онаст ки ғайрати иззати эшонро мутаворӣ дорад , дар ҳифзи хеши бдошту бнъти муҳаббат дар хилвату ҳўи мъкм ба пурвирд ,у қадари шариъати Мустафо эшон донистанд ,у ҳақи суннат эшон гузорданад ,у нисбати одам дар олами ҳқоӣқ боишон зинда шуд ,у мнҳҷи сидқ ба саботи қадами эшон маъмури гашт , дилҳо бзкри сайри эшон шоду хуррам , ва рӯй замини бчроғи илми эшон равшан : « асҳобии колнҷўми бأиҳми ақтдитми аҳтдитм » .

Рӯзии Мустафо аз ҳуҷраи мубораки хеш берун омад , бар ҷамоатӣ азишон гузар кард , ҷавони мардонеро дид ҳамаи садафи асрори рубубият , ҳамаи мақбули шавоҳиди илоҳят , ҳамаи ансори набуввату рисолат . Ҳар якеро сӯзӣу ниёзӣ ! ҳар якеро дардӣу гудозӣ ! ҳар яке кони ҳасрат шуда ,у андӯҳи дайни бҷону дили бози гирифта , ва бо дарвешӣу бенавоӣ дар сохта , бзоҳри шӯридау бботни осӯда ! қаллодаи маишату неъмат аз ҳам бигусаста !у роз вале неъмати бадали эшон пайваста !

Мустафо чун ҳоли эшон чунон дид , ва он ниёзу гудоз ва он розу ноз эшон дид , гуфт : абшрўо ё асҳоби алсФаҳ ! Фмни бқии мнкми алии алнъти алзии антми алайҳи алиўм , розёи бмои фӣа , ?фони ман руфақоеи явми алқимаҳ »

Қавлаи таъолӣ : ҳилли инзрўни إлои أни иأтиҳми аллоҳи ин ояти ҷои нози ъорФонст ,у чароғи дили мўҳдонсту равшанои чашм синёнаст ,у хас дар дидаи мбтдъонст . Синеро ки роҳ меҷӯяд роҳаст , вайро меронад , бзмоми ҳақ , дар роҳи сидқ , дар сунани савоб , бар чароғи ҳудо ,у бадарғаи Мустафо , рӯй бнҷоти ниҳода , водии бўодии манзили бмнзл , то фурӯди орад ӯро дар мақъад сидқ ъанд млики муқтадир . Ва мбтдъ ки роҳи таслим гум кард , ва дар вҳдаҳ таъвил афтод , вайро бо ин ояти ошноӣ на , ки дар дили вай аз суннати ҳеҷ равшаноӣ на !у лои язиди алзолмини إлои хсоро . Хабар надорад он мискин ки таъвил май наад ва аз таслим май гурезад , ки дараки таслимро зомин худоаст ,у дараки таъвилро зомини раъй ҳар чаҳ аз таъвил ояд бар мост , ҳар чаҳ аз таслим ояд бар худост , таслим роҳӣаст осон , ба биҳишти наздик , манозили он ободон , таъвил роҳӣаст душвор , бзлолти наздик , манозили он вайрон , таъвил бар паии роӣӣ рафтанаст : ва бар паии рой рафтан шавамтар аз онк бар паии шак рафтан , таслим аз паии расӯл рафтанасту суннат ӯро нигоҳи доштан , ва ӯро дар он устувор гирифтан , зоҳири он пазируфтан ,у ботили баҳақи супурдан !

Ман аз сухан расӯл гӯям ту зи раъй , охири сухани расӯл аз рои тавба ! бирав ! дар пай таслим бош ки саломат дар таслимаст ,у роҳи таслим беҳарос ва бимаст , фари аҳли суннати доне ҳар рӯз чаро бешаст ? ки чароғи таслими эшонро дар пешаст .

Ҳар ки роҳ таслим гирифт аз худ барасту бмўлии пайваст . Он дайн ки Ҷабраил бон омаду Мустафо бо он хонд ,у қуръон бон омад ,у биҳишт бон ёфтанд ,у ноҷёни бони растанад , таслимаст ! он кор ки аллоҳ бидон розӣ ,у бандаи бони пирӯз , ва гетӣ бидон равшан , таслимаст ! роҳи таслим ! роҳи таслим ! зинҳор то Бамоне бар дайни қадим ! чун аллоҳи худро феъл зот гуфт нузулу ?утёни бърсоти рӯзи ҳашар , изҳори ҳайбату иззатроу нузули босмони дунё , ҳар шаби изҳори лутфу карамро бҷону дил қабул кун , зоҳири он пазируфтау шинохта , шинохтании тасдиқӣ ,у таслимии гардани ниҳода ,у гӯш фаро дошта ,у тӯҳмат бар хиради худ ниҳода ,у забону дил аз маънии он хомӯш дошта , ва аз дарёфт чигунагии он навмед шуда , ки хирадро фаро дарёфт он ба такаллуф роҳ нест , ва печиданро рӯй нест : Мустафо аз Ҷабраили ном ва нишон шунид , ва сухан шунид , бирав на печид ки ҳақиқату ғояту Киев дар ақл вай нагунҷед ончии чиҳил сол дар тӣа банӣ Исроил омад аз як печ омад ончӣ бар асҳоб сбт борид аз як ҳиялат борид , ончӣ Иблис дид аз як лҷоҷ дид , ончӣ балъам озмуд аз як қасд озмуд , тақсирро рӯй ҳаст ва печиданро рӯй нест , тақсир аз бечорагӣаст ва печидан аз шухӣ ! бечорагӣ сифат одамӣасту шухии нишони бегонагӣ !

Қол алнабӣ слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ман аҳби суннатии Фқди аҳбнӣ , ва ман аҳбнии Фҳўи маъаии фии алҷнаҳ , ман тамассук бснтӣ ъанд фасоди умматии фалаи аҷри моӣаҳи шаҳид , ман тамассук бснтӣ ъанд ихтилофи умматии колқобзи алии алҷмр , ман рғби ани суннатии сарфати алмлоӣкаҳи виҷҳаи ани ҳавзӣ , ман рғби ани суннатии Флиси манӣ , ман холови суннатии Фқди куфр »

Ва қол ъ « иҷии ءи қавми имитўни алснаҳу идғлўни фии аддӣни феълии аўлӣки лаънаи аллоҳу лаънаи аллоънини ман алмлоӣкаҳу анноси аҷмъин

Ва қоли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам : сетаи лънтҳму лънҳми аллоҳу кули набии муҷоб : алзоиди фии китоби аллоҳ ,у алмкзб бақадр аллоҳ ,у алмтслти болҷбрўт , изли бзлки ман аъзи аллоҳ ,у иъз ба ман азли аллоҳ ,у алмстҳли лҳрми аллоҳу алмстҳли ман итратии мо ҳарами аллоҳу алторки лснтӣ .

Қавла : сил банӣ إсроӣил кам отиноҳми ман ояи байнаи алоиаҳ . . . Чандон ки додем ва намудем эшонро азин нишонҳои равшан ! лухтии осори раҳмат , лухтии оёту ривоёти қудрат , лухтии бадоеъу ъҷоӣбу ҳикмат , лухтии длоӣлу Имороти набувват , локин чаҳ суд ки дидаи идроки эшон дар ҳиҷобаст !у султони бсоӣр дар банд ! « ва мо тғнии алоёту алнзри ани қавми лои иؤмнўн »

Агар хостии он банди мазаллат азишон бардоштӣ , то дар олами ҳқоӣқ равон шудандед локини лами ирди аллоҳи ани итҳри қлўбҳм » . Он сари ашқиёро гуфтанд : чаҳ хостӣ ки фармон на барадӣ ?у суҷуд на кардӣ ? гуфт : фармон дигарасту ниҳоди дигар , фармон бар ман буду ниҳод дар ман , ва ман тағйири ниҳодро дармонӣ надонам .

Зини ллзини кФрўои алҳёҳи алднёи алоиаҳ . . . Муштии бегонагони нохостагон беиллат ки дунё бар эшон оростанд ,у шайтон бар эшон гумоштанд , то баҳр носазоӣ пайвастанд вази роҳи вафо бар гаштанд , забони таън бар муъминон дароз карданд , ҳар соъати тези схрит дар дилу дида эшон заданд , ва эшон худ дар шуҳуди ҷалолу кашфи ҷамоли ҳақи чунон мустағриқ буданд ки пурвои захму таън эшон надоштанд , ва бо ҷавоби эшон на пардохтанд . Лои ҷурми рубубияти эшонро ниёбат дошт ва ҷавоб дод ки :у аллазӣнаи атқўои Фўқҳми явми алқёмаҳи алоиаҳ . . . Ин онаст ки Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам гуфт : « ман кони ллаҳи кони аллоҳи ?ла »

Он гуҳ хабар дод ки астқоءи мнҳли эшон аз кадом машрабаст ? Фқоли таъолӣ :у аллоҳи ирзқи ман ишоءи бғири ҳисоб . . .

Яке аз бузургон тариқат гуфт : ин ризқ беҳисоб на ризқ ашбоҳаст ,у ҳзўзи нафас , ки ҳар чанд бисёр буд охири сари бғоитии боз наад ,у ҳасри пазирад , бал ки он ризқ арвоҳаст ,у ғзоءи асрор , ки мؤмнонро бар давомаст , ва бо дрори эшонро равонаст , ва он ду чизаст : астғроқи дил аз зикри ҳақ ,у амтлоءи сар аз назари ҳақу злки фии ҳуққаами доими ғайри мунқатиъ ва манеҳ қавли бъзҳм : луи ҳуҷбати анҳу соъаҳи ламат