Қавлаи таъолӣ : исӣлўнки мо зои инФқўни алоиаҳ . . . Мол бохтан дар роҳ шариъат некӯаст , локин на чун ҷон бохтан дар майдони ҳақиқат , буқати мшоҳдт аз ғайри ҷудо шудан ,у бшрти вафо бӯдан некӯаст , локин на чунон ки аз хештани ҷудо шудану қадам бар бисоти сафо ниҳодан .

Яке мипрсд ки аз мол чаҳ диҳем ? ва чун харҷ кунем ? шариъат ӯро ҷавоб медиҳад аз дивист дирами пнҷдрм ва аз бист динори ним динор . Дайгарӣ май пурсаду ҳақиқат ӯро ҷавоб медиҳад ки бо ту бҷону тани ҳам қаноат накунанд . Ореи ҳадис муздурон дигарасту достони орифони дигар , маърифати муздур то ҷон шинохтанаст ,у маърифати ориф то ҷон бохтан

Он давлатёни саҳоба на бон мепурседанд аз кайфияти инфоқ ки роҳи бдрўишӣ наме бурданд , локин бомед онк то аз ҳазрати иззат ин навохт боишон расад ки : ва мо тФълўои ман хайри Фإни аллоҳ ба алӣам ҳар чаҳ шумо додед ва медиҳед ман ки худовандам медонам , ва бидон огоҳам . Ин чунонаст ки Мӯсоро он шаби диҷўр дар биёбони тавр бар хонданд ки ё Мӯсо ! Мӯсо аз лиззати ин хитоби сӯхтаи ин Нидо шуд , аз сари сӯз ва иштиёқ гуфт ман алзии иклмнӣ ? кист ин ки бо ман сухан мегуяд ? майдонаст , локини Мӯсо дар баҳри иштиёқи дидори ҳақи ғарқ шуда буд , дастгирӣ талаб мекард гуфт : дарин як Нидо бсухтам бошад ки як бори дигарам бар хонд магар бар афрӯзам , фармон омад ки ё Мӯсо ! намайдонӣ ки туро ки мехонд ? гуфт « донам ! локини мунтазири онам ки хонанда гуяд ании анои аллоҳи раби Алъоламин .

Ду оятаст : яке дар аввал ва рад ишоратаст бонифоқи обидон аз моли хеш то бмърФт расанд . Дигари ояти бохр вирд ишоратаст . Бонифоқи орифон аз ҷони хеши бҳкми ҷиҳод то бмърўФ расанд . Ва злки қавлаи таъолӣ : إни аллазӣнаи омнўоу аллазӣнаи ҳоҷрўоу ҷоҳдўои фии сиблати аллоҳи баъд аз имони ҳадис ҳиҷрат кард ,у ҳиҷрат бар ду қисмаст яке зоҳир ,у дигари ботин . Аммо ҳиҷрати зоҳири ду тараф дорад : яке онк аз диёру аўтону асбоби хеш ҳиҷрат кунад , ва баталаб илм шавад ,у тараф дигар онаст ки баталаб маълум шавад , ва ҳар он равиш ки азин ду тараф берунаст онро хатарӣ ва вазнӣ нест .

Ва илайҳи алошораҳ

Бқўлаҳи слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « анноси олам ӯ мутааллиму соири анноси ҳамҷ »

Ва то нагӯйӣ ки толиби илму толиби маълум ҳар ду бар як рутбаанд , ки толиби илм дар равиш худаст ,у толиби маълум дар кашиши ҳақ . Ва он кас ки дар равиши худ буд дар ранҷу мондагӣ ва гуруснагӣ бимонад . Чунонк Мӯсо дар он сафар ки толиби илм буд гуфт отнои ғдоءнои лақади лқинои ман сФрно ҳозо насабо боз вақте дигар ки баталаб маълум мешуд , чунон муаййид буд бтأииди исмату кашиши ҳақ , ки сӣ рӯз дар интизори самоъи калом ҳақ бимонад , ки на аз мондагӣ хабар дошт на аз гуруснагии устоди бӯи алӣ дқоқ гуфт брҳмаҳи аллоҳ : навохт талабаи илм баҷое расед ки фардо чун аз хоки бароянд , мураккаби эшонпурҳои Фриштгон буд , лқўлаҳи слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ани алмлоӣкаҳи лтзъи аҷнҳтҳои лтолби алълми ризои бмои иснъ »

Гуфто : чун мураккаби талабаи илми пари Фриштгон буд мураккаби талабаи маълуми худ дар ваҳм чаҳ ояд ки чун буд ?

Ин худ баён ҳиҷрат зоҳираст . Ва ҳиҷрат ботин онаст ки аз нафас бадал равад ва аз дил басар равад , ва аз сар бҷон равад , ва аз ҷон баҳақ равад . Нафаси манзил исломаст ,у дили манзили имон ,у сари манзили маърифат ,у ҷони манзили тавҳид . Дар равиши соликон аз ислом боямон ҳиҷрат бояд , ва аз имони бмърФт , ва аз маърифати бтўҳид , на он тавҳид ом мегӯям ки бшўоҳд дуруст гардад ,у бноءи ислому имон бар онаст , бал ки ин тавҳид аз об ва хок покаст , ва аз одам ва ҳавво софаст , алойиқ аз он мунқатиъ ,у асбоби музмаҳил ,у русуми ботил ,у ҳудӯди муталошӣ ,у ашороти мутаноҳӣ ,у ибороти мунтафӣ ,у таърихи мустаҳил ! устоди эмоми бӯи алии қудси аллоҳи рӯҳаи рӯзии ғариқи дарёии муҳаббат шуда буд ва дар тавҳид сухан мегуфт ки : агар аз ҷавоҳири ҳурмати якеро бинӣ ки қадам дар кӯии даъвӣ нааду ҳадис тавҳид кунад , нигар то фирефта нашӯй , ва аз обу хоки он маънии поки доне , ки он ҷамоли аҳадят буд ки дар майдони азали бнзораҳи ҷалол самадят шуд , ва бо худ бнъти тъзз розӣ гуфт он розро тавҳид ном ниҳоданд , ки рўстмро ҳам Рахш рўстм кашад ! шайхи алисломи Ансории қудси аллоҳи рӯҳаи бойени тавҳид ишорат карда ва гуфта :