Қавлаи таъолӣ : ллзини иؤлўни ман нсоӣҳми алоиаҳ . . . Аз рӯй ишорати дарин оёти мавъизатӣ балиғасту насиҳатии тамоми мурооти ҳуқуқи ҳақро ҷли ҷалола , ки чун ҳақи халқро чандини вазну хатари ниҳод ки онро фармон ҷузам фиристод , ва аз бгзошти он бим дод , пас ҳақи аллоҳи сазовортар ки нигаҳ доранд , ва аз бгзошти он ба бим бошанд . Дар баъзе ахбор бияёд ки фардо дар қиёмати ҷавониро биоранд ки ҳуқуқи аллоҳ зойеъ карда бошад дар дунё , раби алъзаҳи бнъти ҳайбату иззат бо вай хитоб кунад ки шарм надоштӣ ва аз хашму сиёсати ман на тарсидӣ ? ки ҳақи ман зойеъ кардӣ ? ва онро таъзим ва шиква наниҳодӣ ? надонистӣ ки ман туро дар он тҳоўн ва тағофул медидам ? ва кард ту бар ту май шимурдам ? хзўаҳи ило алҳоўиаҳ бибаред ӯро бдўзх , ки ваии сазоӣ оташасту оташи сазои вай .

Ва ани ибни аббоси рзи ан алнабӣ қоли қоли аллоҳи ъзу ҷл « ании лсти бнозри фии ҳақи абдӣ ҳатто инзри абдии фии ҳақӣ »

Ва дар суҳуфаст ки аллоҳ гуфт : « анои акрами ман акрмнӣ ва аҳин ман ҳони алайҳи амре »

Ман ӯро гиромӣ дорам ки ӯ маро гиромӣ дорад , ва ӯро хор кунам ки ӯ фармони ман хор дорад . Бингар ин интиқом ки аз банда мекашад баҳақи худ , бонки ҳақи вайро банно бар мсомҳтаст ,у бештар он бошад ки дар гузорад . Аммо ҳуқуқи махлуқ ки дар он ҳеҷ мсомҳт наравад интиқоми аллоҳи лои ҷурм дар он бештар буд , то бидон ҳад ки гуфтаанд агар касеро савоби ҳафтод пайғомбар буд , ва як хасм дорад ба ним донг ки бар вай ҳайф карда буд , то он хасм аз вай розӣ нашавад дар биҳишт наравад .

Пас ҳуқуқи халқи нигоҳ бояд дошт , ва дар мурооти он бҷд бояд кушед , хоссаи ҳуқуқи занон ва ҳам ҷеффатон ки раби Алъоламин дарин ояти ниёбат эшон медорад , ва аз шавҳарон дар хости муроот эшон мекунад . Ва Мустафо ъ фармуд : « хиркми хиркми лоҳлаҳу анои хиркми лоҳлӣ »

Ва қол « астўсўои болнсоءи хирои Фонҳни ъўони ъндкми лои тмлкни лонФсҳни шиӣо ,у анмои ахзтмўҳни бомонаи аллоҳу астҳллтми Фрўҷҳни бклмаҳ »

Гуфт ин занони зер дастон шумоанд ва амонат худоанд бнздики шумо , бо эшон некуӣ кунед ва эшонро хайр хоҳед , хосса ки порсо бошанду шоиста ки зани порсои шоистаи сабаби осоиш мард бошад ,у ёри вай дар дайн .

Рӯзии умр хитоб гуфт ё расӯли аллоҳ аз дунё чаҳ гирам ва чаҳ баргузинам ? расӯл ҷавоб дод : « литхзи аҳдкми лсонои зокроу қлбои шокроу завҷаи муъмина »

Гуфт забонии зокиру дилии шокиру зании шоистаи порсо . Бингар то зани шоистаро чаҳ манзалати ниҳод ки қарини зикр ва шукр кард ! ва маълумаст ки зикри забону шукри дил на аз дунёст балки ҳақиқат дайнаст , зани порсо ки қарин он кард ҳамчунонаст . Абӯи сулаймони дороӣ азинҷо гуфт : ҷуфти шоиста аз дунё нест ки аз охиратаст , яъне ки туро фориғ дорад то бакори охирати пардозӣ , ва агар турои млолтӣ дар мувозибати ибодат падед ояд ки дил дар он кӯфта шавад вази ибодати бозамонӣ , дидору мушоҳидаи ваии инсӣу осоишӣ дар дили орад , ки он қӯт боз ояд ,у рағбати тоъат бар ту тоза гардад амири алмؤмнини алии алайҳи ассалом азинҷо гуфт : роҳату осоиши якборагӣ аз дили бози мгирид ки дил аз он нобӣно шавад . Расӯли худо ъ гоҳ будӣ ки дар мукошифоти кории азим бар ваии даромадӣ , ки қолаби ваии тоқат он надоштанӣ бъоӣшаҳ гуфтӣ : « клминӣ ё ъоӣшаҳ »

Бойени сухани хостӣ ки худро қӯтӣ диҳад то тоқат кашӣдан бор ваҳй дорад , пас чун вайро фазин олам додандӣ , ва он қӯт тамом шудӣ тишнагии он кор бар вай ғолиб шудӣ , гуфтӣ

« арҳно ё балол ! » .

Пас рӯй бнмоз оварадӣ ,у қурраи алъайни худ дар намоз боз ёфтӣ , чунонк дар хабараст : « ҷаълати қурраи Айнии фии алслоаҳ »

Ъоӣшаҳ гуфт : аз он пас ки рӯй бнмоз оварадӣ гӯйии ҳаргизи моро нашнохт , ва мо ӯро нашнохтем , ва будӣ ки дар таҷаллии ҷалоли чунон мустағриқ шудӣ ки гуфтӣ

« лии маъаи аллоҳи вақти лои исънии ғайри рабӣ » .

Дар олами таҳқиқи ин гардишро стар ва таҷаллӣ хонанд , агар на стар ҳақ будӣ дар муъоризаи ҷалоли таҷаллии банда дар он бсухтӣ , ва бо стўоти султони ҳақоиқ пой надоштӣ . Ва илайҳи алошораҳи бқўлаҳ : « луи кашфҳо лоҳрқти сбҳоти виҷҳаи кули шайъи ءи адркаҳи Басра »

Он меҳтари олам ва он Сайиди мамлакат банӣ одам , ки гоҳи гоҳ истиғфор кардӣ он талаби стар буд , ки мекард ?фони алғФри ҳўи алстру алостғФори талаби алғФр . Он гуҳи стар ваии ин буд ки соъатӣ бо Оиша пардохтӣ ва бо вай айш кардӣ . Аз ӣнҷо гуфтаанд дар васфи авлиёъ : ки азои таҷаллии ?лаами тошўоу ази астари алайҳими рдўои илои алҳзи Фъошўои абӯи абди аллоҳи ҳФиФро гуфтанд ки абди арраҳими истахрӣ чаро бо саги бонон бдшт мешаваду қабо май бандад ? гуфт « итхФФи ман сиқли мо алайҳ » . Мехоҳад ки аз бори вуҷӯди сабк тар гардад ,у дамии барзанад , ва иқрб манеҳ қавли алқоӣл :

Мегуяд баҳона ҷӯям ки туро фаромӯш кунам ту дар ёди ое баҳона бигурезад ва ман хираи фурӯи монам .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ чун аз ёфт ту сухан гӯйанд аз илм худ бигурезам , бар Зуҳра худ битарсам , дар ғифлати овезам , ҳамвора аз султони аён дар пардаи ғайб май овезам , таҳи комам бе локини хештанро дар ғалатии афканам то дамӣ бар занам .