Қавлаи таъолӣ : тлки алрсли онки пайғомбарону фиристодагон , Фзлнои бъзҳми алии баъзи фазли додему афзӯнии баъзеро азишон вари баъзе , манеҳам ман кулам аллоҳ ҳаст азишон он кас ки аллоҳ бо ӯ сухан гуфту рафъи бъзҳми дараҷот ва баъзеро азишон бардошти зибри дигарон бдрҷҳо ,у отинои исои ибни Марями албиноту додеми исои Марямро равшанӣҳо ва мӯъҷизҳои дуруст ,у أидноаҳи брўҳи алқудсу неруи додеми вайро бҷони пок ,у луи шоءи аллоҳ ва агар хостии худои мо ақттли аллазӣнаи ман бъдҳм мухталиф нагаштанд мардумон дар дайни хеши пас пайғомбарони хеш , ман баъди мо ҷоءтҳми албиноти пас онк боишон омад нишонҳои равшан ва мӯъҷизҳои дуруст ,у локини ахтлФўои локин мухталиф шуданд , Фмнҳми ман омн азишон буд ки бар имони бпоӣид ва манеҳам ман куфр ва буд ки кофар шуду луи шоءи аллоҳи мо ақттлўо ва агар хостии аллоҳи парокандау мухталифу бастаи роҳи нгштндӣ ,у локини аллоҳи иФъли мо ирид ( 253 ) локини аллоҳ он кунад ки худ хоҳад .

ё أиҳои аллазӣнаи омнўо эй эшон ки бгрўиднди أнФқўо нФқт кунед , ммои рзқнокм аз он чиз ки шуморо рӯзии додем , ман қабл أни иأтии явми пеш аз онкӣ ояд рӯзии лои байъи фӣа ки дар он рӯзи харид ва фурухт набӯд ,у лои хулау лои шФоъаҳ ва на дӯстӣ ва на хоҳишгарӣ магари бадастӯрӣу алкоФрўни ҳам алзолмўн ( 254 )у золимони фардо эшон бошанд ки имрӯзи коФроннд .