Қавлаи таъолӣ : тлки алрсли Фзлнои бъзҳми алии баъзи алоиаҳ . . . . Пайғомбарони ҳама навохтагонанд , хоссаи мурсалон ки баргузидагон ва мҳинонанд , локин на чун пайғомбари мо Муҳамади арабӣу Мустафои ҳошимӣ , ки Сайид эшонасту Сайиди сарону срўронст , кули камолу ҷумла ҷамоласт , қиблаи иқболу моя аФзоласт , хирадро ҷону ҷонро дониш , дилро умеду сарро ороиш , на қӯт ӯ чун қрти дигари пайғомбарон , на мураккаб ӯ чун мураккаби эшон , агар ончии қӯти хоси вай буд ва аз ҳазрати ъндити бодрори марҷони вайро равон буд , ва аз он ин хабар боз дод ки азл ъанд рабӣ , итъмнӣу исқинӣ , агар як зарра аз он одами сафии бчшидӣ , ё насиб Мӯсо кулем ва исо наҷай омадӣ , заҳри роҳи эшон гаштӣу боргоҳи эшон ҳаргизи тоқати кашиш он надоштӣ . Азинҷо ҳаме гуфт : лии маъаи аллоҳи вақти лои исънии фӣаи малики муқаррабу лои набии мурсал ва чунонк қӯти ваии дигар буд , мураккаби ваии дигар буд , ки шаш ҳазор соли анбиёро пешӣ дод , гуфт чндонк тоқат доред , мураккабҳо бдўониду бмқдмаҳи лашкару талиъаи беруни равед , ки чун мо пой дар мураккаби оварем , бики майдон аз ҳама даргузарем , нҳни алохрўни алсобқўни анбиёро ки аз пеш фиристоданд , ҳама аз баҳри тамҳиди қавоиди кор вай фиристоданд , одамро гуфтанд : рӯи шароби инс дар ҷоми қудс нӯш кун , бсрои саодат назарӣ кун , бсрои шақоват гузарӣ кун , бибастон фазл дар нигар , аз зиндони адл бар андеш , аз онҷои бози ой , фарзандонро хабари даҳ , ки эшон уммати он касанд ки фарзанди наҷиб ӯ хоҳад буд . Баъд аз он Идрӣсро гуфтанд рӯи барин миъроҷи рӯҳонӣ , барин гулшани баланд бар шӯ , нек таъаммул кун , давр ҳар фалакиро сайр ҳар ахтариро нек бингар басони марди мунаҷҷим , то рӯзгори саодат кӣ хоҳад буд , ки сарои пардаи шаръи мутаҳҳари Муҳамад мурсал бизананду итноби он аз қоф то қоф бикашанд , баъд аз он иброҳӣми халилро амр омад ки рӯи басони код худоӣ бош дар замини ҳиҷоз , хиттаи ҳарамро нишон бар каш , дар замин шом назул ӯ бисоз , ки ҳар куҷои меҳтари чуну буд , коди худо кам аз халил нишоед ва . Баъд аз он Мӯсоро амр омад : ки эй Мӯсои рӯи басони аспоаҳи солорӣ , Асо бар сифт на , ва бо он марди тоғӣ ки أнои рбкм алأълӣ мегуяд ҷанг кун , ӯро бдрё дар ор , боб бикаш , то чун даравишони уммати Муҳамад мурсал даройанду сар бар саҷда ниҳанду бандаи вори субҳони рабӣ алоълӣ гӯйанд зулмати нафаси он марди тоғии хилвати селоати эшонро раҳматӣ наёрад . Баъд аз он хитоб омад : ки эй исо , ту дар ойу мбшрои брсўл мубашшир бош , бигӯӣ ки бар асари ман Сайиди валад одам меояд , эй исо ! дар осмон чаҳорум мебош то охири аҳд ки душмани давлат ӯ берун ояд , аз маркази чаҳоруми қадам бар сахраи байти алмуқаддас на ва он душманро ҳалок кун , одам дар муқаддамаи басони муждадиҳанда буд , Идрӣси басони мунаҷҷим , абрҳими басони коди худо , Мӯсои басони аспоаҳи солори исои басони ҳоҷибу мубашшир , ҳамаи олам аз баҳр ӯ ороста ,у ҳама дар кор ӯ бархеста , шаръҳоро шаръ ӯ насх карда , ва ақдҳоро ақд ӯ фасх карда , кори кор ӯ , шаръи шаръ ӯ , ҳарами ҳарам ӯ , иззати иззат ӯ , агар на ҷамолу ъз ӯ будӣ на ҳамоно ки паргори қудрат дар доираи вуҷӯди бгштӣ , ё одаму одамиёнро ному нишон будӣ лўлоки лмои хилқати алкўнин .

Гуфтаанду рафъи бъзҳм дараҷот ишоратаст бмстФии слии аллоҳи алайҳу ?алау силаму ташрифу такрими вайро . Ва ғайрати дӯстиро сариҳи бнгФт то дар мадҳ балиғтар бошаду бдўстии наздиктар .

Овардаанд ки чун бандаи худоиро дӯст дорад , худои вайро дар миёни халқ машҳур гирданд ва чун худои бандаро дӯст дорад , вайро аз халқ бапушанд ва мастур дорад , то касро бар сари дӯстии вай итилоъ набӯд .

Пер тариқат гуфт дар дӯстии ғайрат аз бобаст , ва ҳар дил дар он дӯстӣ ва ғайрат нест харобаст . Наср ободӣ гуфт алҳақ ғаюр ва ман ғайритаҳи анаи лами иҷъли илайҳи триқои сўоаҳ . Ва ҳам азин бобаст ки Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?алау силам бо аъробе мбоиът кард дар асбӣ ,у аъробии ақолти хост , расӯли вайро ақолт кард , аъробӣ гуфт ъмрки аллоҳи ммни анат ? ту аз кадоми қабӣла ва чаҳ мардӣ ? расӯл гуфт « анои амрؤи ман Қурайш »

Яке аз ёрон гуфт он аъробиро кФоки ҷФоءи ани ло търФ набик . Баъзе уламо гуфтанд Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?алау силам , ғайратро номи хеш сариҳ бигуфту ончӣ бар лафз саҳобӣ рафт ки пайғомбари хешро менашиносӣ таъриф буд , то бар аъробӣ пӯшида намонад ки вай пайғомбараст слии аллоҳи алайҳу ?алау силам .

ё أиҳои аллазӣнаи омнўои أнФқўои ммои рзқнокми алоиаҳ . . . Аҳли таҳқиқ аз роҳи тадқиқи бмнқоши фаҳми азин ояти латифа берун оварда анд гуфтанд лои байъ фӣа ишоратаст бойени мбоиът ки раб Алъоламин гуфт إни аллоҳи уштурии ман алмؤмнини алоиаҳ . Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?ала ва силам гуфт « анноси ғодён : Фмбтоъ нафса Фмътқҳоу боиъ нафса Фмўбқҳо »

Ва он манзалати мқтсдонст ки худоиро ъз ва ҷл бомед биҳишту талаб савоб парастанд ,у лои хулаи ишорати бон муҳаббатаст ки раб алъзаҳ гуфт إни аллоҳи иҳби алтўобини ҷой дигар гуфту аллоҳи иҳби алмҳснин ва ин ишорат ба манзалати собқонст , ки худоиро ъзу ҷли бдўстӣ ва шавқ парастанд ,у лои шФоъаҳи ишорати бмнзлти золмонст , ки аз дараҷаи муқтасидону собиқони вомонднд , ва дар ибодати худои ҳама тақсир карданд , аммо дил аз шафоати расӯли худо бар нагирифтанд ки гуфт : « шафоатии лоҳли алкбоӣри ман умматӣ » .

Ишорати ҷумла оят онаст ки ҳар ки дар дунё ки сарои касб ва амаласт , азин се манзили бозмонд ва ба яке аз он нарасад , фардо дар қиёмат аз он бозмондатар ва давртар буд , ки аллоҳ мегуяд он рӯзӣаст ки лои байъи фӣау лои хулау лои шФоъаҳ .