Қавлаи таъолӣу إзи қлнои ллмлоӣкаҳу гуфтеми Фриштгонро асҷдўои лодм суҷуд кунед одамро , Фсҷдўо суҷуд карданд Фриштгони إлои إблиси магари Иблис « абӣ » сари возду асткбру бартарии ҷусту кони ман алкоФрин ва дар илми худои худ аз кофарон буд .

Ва қлно ё одаму гуфтем эй одами искани أнту зўҷки алҷнаҳ бо ҷуфти хеш дар биҳишт биншин , ва куллан минҳоу михўрид аз он рғдои фарох ва бинозу хушу осон , ҳайси шӣтмо ҳар ҷо ки хоҳед ,у лои тқрбои ҳзаҳи алшҷраҳу наздики ин як дарахти мгрдид , Фткўнои ман алзолмин ки агар аз он бихӯред аз ситамкорон бошед бар хеш .

Фأзлҳмои алшитони анҳо пас биўкнди деви эшонро ҳар ду аз биҳишту бгрдонид аз тоъат , Фأхрҷҳмои пас эшонро берун оварад ммои конои фӣа аз ончӣ дар он буданд аз шодӣу ноз ,у қлнои аҳбтўоу гуфтеми фурӯи раведи бъзкми лбъзи адуи якдигарро душман ва бар якдигар гумоштау лаками фии алأрз ва шумо рост дар замин . Мустақари ором гоҳе ,у матоъ бар хўрдории ҷой , إлии ҳайн ҳар касро то мрку халқро то растохез .

Фтлқии одам фаро гирифт одам « ман раба » аз худованди хеши калимоти суханоне , Фтоби алайҳ тавба дод ӯроу бози пазируфт ва бо худ оварад , إнаҳи ҳўи алтўоби арраҳим ки ӯст худованди тўбтпазир узри нюаши меҳрбон .

Қлнои аҳбтўои минҳои гуфтеми фурӯи раведи ҳамгинон аз биҳишт , ҷмиъои ҳамгинони баҳам , Фإмои иأтинкми манӣ агар бшмо ояд аз ман , ҳудо , пайғомӣу нишоне , Фмни табаъи ҳдоӣ ҳар ки паии баради бпиғому нишони ман , Флои хавфи алайҳим бимӣ несту ришон ки ин карданд ,у лои ҳам иҳзнўну фардои ҳеҷ андӯҳгин набошанд .

Ва аллазӣнаи кФрўои эшон ки кофар шуданд ,у кзбўои боётноу суханону нишони мо дурӯғ шимурданд , أўлӣки أсҳоби алнори эшон отшённду дӯзахён , ҳам фӣҳо холдўни эшон дар онанд ҷовдон .