Қавлаи таъолӣ ё банӣ إсроӣил ишоратаст блтФу карами ҳақи вобндгону меҳрбонии вай баришон , миннат май наад баришон ки манам худованди Кариму сипоси доранда ва бар раҳеи бахшояндау баҳри ҷафоеи бабри пеши оянда ,у раҳеро бо ҳамаи ҷурми вомдҳи худ хонанда ,у шукри неъмати худ аз вай дар хоҳанда , инаст ки банӣ Исроилро гуфт азкрўои неъматӣ эй фарзандони Исроили шукри неъмати ман бгзориду ҳақи неъмати ман бар худ бишносед , то мустаҳаққ зиёда гардиду никном ва беҳруз шавед , басои Фрқо ки миён банӣ Исроиласту миёни ин уммати эшонро гуфт , азкрўои неъматӣ ва ин умматро гуфт Фозкрўнии эшонро гуфт неъмати ман фаромӯш макунед , ва ин умматро гуфт маро фаромӯш макунед , эшонро неъмат дод ва ин умматро суҳбат дод , эшонро бшҳўди неъмат аз худ боз дошту ӣнонро бшрти муҳаббат бо худ бдошт . Ва лисони улҳоли иқўл

Пер тариқат гуфт илоҳӣ ! кор он дорад ки бо ту корӣ дорад , ёр он дорад ки чун ту ёрӣ дорад , ӯ ки дар ду ҷаҳон туро дорад ҳаргиз кӣ турои бигузорад ! аҷаб онаст ки ӯ ки туро дорад аз ҳама зортар мегузорад , ӯ ки наёфт бсбб ноёфт май зорад , ӯ ки ёфт борӣ чаро мегузорад ,

Ва أўФўои бъҳдии أўФи бъҳдкми назири ин дар қуръон фаровонаст : адъўнии أстҷби лакам , Фозкрўнии أзкркми бандаи ман дарӣ бар гушой то дарии бргшоим , дар инобат бар гушой то дар бишорат бар гушойам ,у أнобўои إлии аллоҳи ?лаами албшрӣ . Дар инфоқи бргшоӣ то дар халафи бргшоим , ва мо أнФқтми ман шайъи ءи Фҳўи ихлФаҳ , дар муҷоҳидат бар гушой то дар ҳидояти бргшоим ,у аллазӣнаи ҷоҳдўои Финои лнҳдинҳми сблно , дар истиғфори бргшоӣ то дар мағфирати бргшоим , сами истғФри аллоҳи иҷди аллоҳи ғФўрои рҳимо

, дар шукр бар гушой то дар зиёдати неъмати бргшоим ,у лӣни шкртми лأзиднкми бандаи ман бъҳди ман ва аз ой то бъҳди ту ва аз оем .

Ва أўФўои бъҳдии أўФ бъҳдкм гуфтаанд ки худоиро вобндаҳ аҳдҳои фаровонаст ва дар ҳар аҳдӣ ки бандаро дар он вФоءаст аз раби Алъоламин дар муқобилаи он вФоءаст . Аввал онаст ки бандаи изҳори калима шаҳодат кунад аз раби алъзаҳ дар муқобилаи он ҳақи дамо ва амволаст ,у злки фӣ

Қавлаи слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ман қоли лои илоҳи алои аллоҳи Фқди ъсми манӣ молау дама » .

Ва охир онаст ки бандаи назари хеш пок дораду хотири хешро пос дорад , аз раби алъзаҳ дар муқобилаи он ин кароматаст ки « аъддти лъбодии алсолҳини мо лои айни рأту лои изни самъату лои хатари алии қалби башар » .

Ва миёни он бдоит ва ин ниҳоят всоӣт фаровонаст , аз он аҳдҳо ки аллоҳро бо бандагонаст аз бандаи кирдору гуфтор ва аз аллоҳи савоби бишмор . Ва минҳои мо қоли бъзҳми аўФўои бъҳдии бҳзўри албоб , аўФи бъҳдкми бҷзили алсўоб , аўФўои бъҳдии бҳФзи асрории аўФи бъҳдкм бҷмил маборӣ , аўФўои бъҳдии бҳсни алмҷоҳдаҳ , аўФи бъҳдкми бдўоми алмшоҳдаҳ . АўФўои бъҳдии бсдқи алмҳбаҳ , аўФи бъҳдкми бкмоли алқрбаҳ , аўФўои бъҳдии фии дори меҳнатии алии бисоти хидматии бҳФзи ҳурматӣ , аўФи бъҳдкми фии дори неъматии алии бисоти қрбтии бсрўри вслтӣ , аўФўои бъҳдии алзии қблтми явми алмисоқ , аўФи бъҳдкми алзии зимнати лаками явми алтлоқ , аўФўои бъҳдии бони тқўлўои абдأи рабӣ , аўФи бъҳдкми бони ақўли лаками абдӣ .

Ва إёӣ Форҳбўн ҳамонаст ки гуфту إёии Фотқўни рҳбту тақвои ду мақомаст аз мақомоти тарсндагон , ва дар ҷумлаи тарсндагони роҳи дайн бар шаш қисманд : тоибонанду обидону зоҳидӣу олимону орифону садиқони тоибонро хавфаст чунон ки гуфт ихоФўни иўмои ттқлби фӣаи улқулубу алأбсору обидонроу ҷли аллазӣнаи إзои зикри аллоҳи вҷлти қлўбҳму зоҳидиро рҳбти идъўннои рғбоу рҳбоу олимонро хашяти إнмои ихшии аллоҳи ман ибодаи алълмоء ,у орифонро ашФоқи إни аллазӣнаи ҳам ман хшиаҳи рбҳми мшФқўну садиқонро ҳайбату иҳзркми аллоҳ нафса . Аммо хавфи тарси тоибон ва мубтадӣонаст ҳисори имону трёқу силаҳи муъмин , ҳар крои ин тарс нест ӯро имон нест ки эминиро рӯй нест , ва ҳар кро ҳаст бақадр он тарс имонаст . Ва вҷли тарси зинда дилонаст ки эшонро аз ғифлат раҳоӣ диҳаду роҳи ихлос баришон кушода гирданду амл кӯтоҳ кунад , ва чунонку ҷл аз хавф мааст рҳбт аз вҷли ма , ин рҳбти айши марди бабрад ва ӯро аз халқи бабрад , ва дар ҷаҳон аз ҷаҳон ҷудо кунад ин чунин тарсндаи ҳамаи нафаси худ ғаромат бинад ҳамаи сухани худ шикоят бинад ҳама кард худ ҷиноят бинад . Гуҳӣ чун ғарқ шудагон фарёд хоҳад , гуҳӣ чун навҳаи гарони даст бар сар занад , гуҳӣ чун беморон оҳ кунад : ва азин рҳбти ашФоқ падед ояд ки тарс орифонаст . Тарсӣ ки на пеши дуо ҳиҷоб гузорад на пеши фаросати банд , на пеши умеди диўо , тарсии гдозндаҳи кушанда ки то ндоء « أлои тхоФўоу лои тҳзнўоу أбшрўо » нашунӯд нёромд . Ин тарсндаро гуҳӣ сӯзанд ва гоҳ навозанд , гуҳӣ хонанду гоҳи кашанд , на аз сӯхтан оҳ кунад на аз куштан бинолад .

Аз пас ашФоқ ҳайбатаст бими садиқони бимӣ ки аз аёни хезаду дигари бимҳо аз хабар , чизе дар дили тобад чун барқ , на колбуди онро тобад на ҷони тоқат он дорад ки бо вай бимонад ,у бештари ин дар вақти ваҷд ва самоъ уфтад чунонк кулемро афтод батавру хари Мӯсои съқо ва то нагӯйӣ ки ин ҳайбат аз таҳдид уфтад ки ин аз итилоъ ҷаббор уфтад .

Ҳозои ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ҳиҷобаи алнўри луи кашфҳо лоҳрқти сбҳоти виҷҳаи кули шайъи ءи адркаҳи Басра » .

Ва лои тлбсўо алҳақ болботли нигар то ҳақу ботил дар ҳам наёмизӣ , росту дурӯғи писандидау нописандида дар ҳам накунӣ , нагӯям ботилро мшнос бибояд шинохт то аз он бипарҳезӣу ҳақ бибояд шинохт то бар пай он бошӣ Мустафо гуфт : « аллоҳами арно алҳақ ҳқоу арзқнои аҷтбоӣаҳу арнои алботли ботиллоу арзқнои иҷтиноба »

Арбоб ҳқоӣқ гуфтаанд дар маънӣу лои тлбсўо алҳақ болботли ҳаззи нафасу ғзоءи дил дар ҳам мёмизид ки бо якдигар дар насозанд , худованди дили баҳақи ҳақ мабсутасту бандаи нафаси бҳзи нафас марбӯтаст , пас бикдигр кӣ расанд ? дунё хасисасту уқбои нафис бо якдигар чун бисозанд ?

Дӯстии холиқи саодати азалӣ ва абадӣасту дӯстии махлуқи ваболи нақдӣ дар як дил чун баҳам оянд ? « мо ҷаъли аллоҳи лрҷли ман қалбин фии ҷўФаҳ » хештани парастӣу худопарастии якдигаррозиддианд дар як ниҳод чигуна муҷтамаъ шаванд ?

Ва астъинўои болсбру алслоаҳ фармон омад ё Сайиди уммати хешро бигӯӣ ки дар корҳо сабр кунед то бмрод расед ки « алсбри мифтоҳи алФрҷ » ҳар ки сабр мардон надорад то гирди майдон мардон нагардад .

Он меҳтари олам зон пас ки қадам дар ин майдони ниҳоди як соъат ӯро беғам ва беандӯҳ надоштанд , агар як соъат мураббаъ нишаст хитоб омад ки банда вор нишин , як бори ангуштарӣ дар ангушти бгрдониди тозӣонаи итоб фурӯ гузоштанд ки : أи Фҳсбтми أнмои хлқнокми ъбсо , як бори қадам ба бстохӣ бар замин ниҳод гуфтанд ӯроу лои темаши фии алأрзи мрҳо чун кор бғоит расед ва аз ҳар гӯшаи балои буи рӯй ниҳод , нафасӣ бар оварад ва гуфт « мо аўзии набии қти бмсли мо аўзит »

Хитоб омад аз ҳазрати иззат ки эй меҳтар касе ки шоҳиди дилу ҷони вай мо бошем аз бор бало бинолад , ҳар чаҳ дар хзоӣни ғайби заҳри андӯҳ буд ҳамаро як қадаҳ гардониданд ва бар даст вай ниҳоданд , вази онҷо ки сараст парда бардоштанд ки эй меҳтари ин заҳрҳо бар мушоҳидаи ҷамоли мо нӯш кун «у асбри лҳкми рбки Фإнки бأъинно »у лисони улҳоли иқўл .

Ва луи беди алҳбиби сқити само

?лаккони алсми ман ядаи итиб

Аз дастат аз оташ буд моро зи гули мФрш буд

Ҳарч аз ту ояд хуш буд хоҳии шифои хоҳии ?илам

Ва إнҳои лкбираҳи إлои алии алхошъини хушўъ аз шарт намозасту бандаро нишон ниёзаст ,у хошиъони андари намози сутӯдагон ҳақанду гузидагон аз халқ . Қоли аллоҳи ъзу ҷли қади أФлҳи алмؤмнўни аллазӣнаи ҳам фии слотҳми хошъўну хушўъи андари намози ҳам аз рӯй зоҳираст ва ҳам аз рӯй ботин : зоҳир онаст ки ҷавориҳи хеши бшрти адаби дорӣ ва барост ва чап нанигарӣ , андари ҳоли қиёми чашми бмўзъи суҷуди дорӣ , ва дар ҳоли рукӯъ бар пушти пой , ва дар ҳоли суҷуд бар сари бинӣ , ва дар ҳоли ташаҳҳуд дар канори худ . Расӯл худо гуфт боз нигаристан андари намози Иблисро насиб доданаст . Ва қоли слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ани алъбди азои қоми фии алслоаҳи Фонмои ҳўи байни Айнии арраҳмони ъзу ҷл , Фозои алтФти иқўли аллоҳи ъзу ҷли ибни одами илои ман тлтФти илои хайри лаки манӣ тлтФт ? ибни одами ақбли алии Фонои хайри лаки ммни тлтФти илайҳ . »

Ва хушўъи ботин трскорӣ диласт аз зикрӣу фикрӣ ё аз скрӣу шукрӣ . Расӯли худо чун намоз кардӣ хушўъи ботини ваии чунон будӣ ки ҷӯши дили вай ҳаме шуниданд . Чунонк дар хабарасту лҷўФаҳи азизи козизи алмрҷли ман албкоء рӯзӣ бамурдӣ бргзшт ки андари намоз буду бадаст бо мӯӣ бозӣ мекард , расӯл гуфт ъ

« луи тавозуъати қалбаи лхшъти ҷавориҳа , агар ин мардро дили трскорстии дасти ваии бнъти хушўъи астўорстӣ .

Ва дар осори биоранд ки алӣ ъ дар баъзе аз он ҳарбҳои ваии тирӣ буи расед чунонк пайкони андари устихон вай бимонад ҷаҳд бисёр карданд ҷудо нашуд гуфтанд то гӯшту пӯст бар надоранд ва устихон нашкананд ин пайкон ҷудо нашавад , бузургону фарзандон вай гуфтанд агар чунинаст сабр бояд кард то дар намоз шавад , ки мо вайро андари вирди намози чунон ҳаме байнем ки гӯйии вайро аз ин ҷаҳон хабар нест . Сабр карданд то аз Фроӣзу сунан фориғ шуду бнўоФлу фазоъили намоз ибтидо кард , мард муъолиҷ омаду гӯшт бар гирифту устихон вай бишикасту пайкон берун гирифту алии андари намоз бар ҳоли худ буд . Чун саломи намоз боз дод гуфт дарди ман осон тараст . Гуфтанд чунин ҳоле бар ту рафту туро хабар набӯд гуфт андари он соъат ки ман бмноҷот аллоҳ бошам агар ҷаҳони зер ва зибр шавад ё теғу синон дар ман мизннди маро аз лиззати муноҷоти аллоҳ аз дарди тан хабар набӯд . Ва ин бас аҷиб нест ки танзили Маҷид хабар медиҳад аз занони Миср ки чун Зулайхоро бдўстии Юсуф маломат карданд Зулайхои хост ки маломатро бар эшон ғаромат кунад эшонро бихонаду ҷойгоҳии сохт ва эшонро бтртиб бинишонад ва ҳар якеро кордии бадасти росту туранҷии бадаст чап дод , чунонк гуфт ҷлу ълоу отти кули воҳидаи мнҳни скино чун ором гирифтанд , Юсуфро ороста оварад ва ӯро гуфт баришон бргзри ахрҷи ълиҳни буруни шӯ баришон . Чун занони Мисри Юсуфро бо он ҷамол ва камол бидиданд дар чашми эшон бузург омад Флмои рأинаҳи أкбрнаҳ , ҳама дастҳо бибареданд ва аз мушоҳидаи ҷамолу муроқибати камоли Юсуф аз даст баридан худ хабар надоштанд .

Пас бҳқиқт донем ки мушоҳидаи дилу сари ҷони алии мари ҷалолу ҷамолу иззату ҳайбати аллоҳро беш аз мушоҳидаи занони бегона буд мари Юсуфи махлуқро пас эшон чунин бихўд шуданд ва аз дарди худ хабар надоштанд агар алӣ чунон гардад ки гӯшту пӯсти ваии бибаранд ва аз дарди он хабар надорад аҷаб набошад ва ғариб набӯд .