Қавлаи таъолӣ :у إз қтлтм наФасо қатли нафас аз ду гӯнааст яке аз рӯй сӯрат ва яке аз рӯй маънӣ , ӯ ки аз рӯй сӯрати худро кашад бъзобӣ расад ки азоб аз он саъбтар несту злки фӣ

Қавлаи слии аллоҳи алайҳу ?алау силам « ман қатл нафса бисмии Фсмаҳи фии ядаи итҳсоаҳи фии нори ҷаҳаннами холдои мхлдои фӣҳо абадан , ва ман қатл нафса бҳдидаҳи Фҳдидтаҳи фии дияи иҷأи баҳои фии батнаи фии нори ҷаҳаннами холдои мхлдои фӣҳо абадан , ва ман трдии ман ҷабали Фқтл нафса Фҳўи итрдии фии нори ҷаҳаннами ман ҷабали холдои мхлдои фӣҳо абадан »

Ва он кас ки худро бшмшири муҷоҳидат аз рӯй маънӣ кашад бинозу Наими боқӣу биҳишт ҷовидӣ расед . Чунонк раб алъзаҳ гуфту أмои ман хоФи мақоми раба ва наҳй алнФси ани алҳўии Фإни алҷнаҳи ҳаии алмأўӣ . Қавми Мӯсоро гуфтанд зиндаро бикашед то кушта зинда шавад , ишорати боҳилл тариқаст ки нафаси зиндаро бшмшир муҷоҳидат бикашанд бар вифқи шариъат то дили мурдаи бнўри мшоҳдт зинда шавад , ва ӯ ки бнўри мшоҳдту рӯҳи инс зинда шуд бҳёҳ тайиба расед он ҳаётӣ ки ҳаргизи маргӣ дар он нашаваду фанои бони роҳи набард ,у забони ҳоли бандаи андарин ҳол мегуяд :

Пери тариқати ҷунайди қудси аллоҳи рӯҳаи якеро аз дӯстони вай ки аз дунёи рафта буд мешаст , он каси ангушти мсбҳаҳи ҷунайдро бигирифт , ҷунайд гуфт أи ҳаёаи баъди аламут ? ҷавоб дод ки ӯ мо илмати анои лои нимуват бал нанақл ман дори илои дор «у фии ҳозои алмънии мо рӯй ани абди алмалики бен ъмири ани рубъии бен мҳроши қоли кнои ахўаҳи салоса ,у кони аъбдноу асўФноу аФзлнои алавсати мнои Фғбти ғайбаи илои алсўоди сами қидмати алии аҳлӣ . Фқолўои адрки ахоки ?фонаи фии аламут , қоли Фхрҷти илайҳи асъӣ , Фонтҳити илайҳу қади қзӣу сҷии бсўб , Фқъдт ъанд расаи абкиаҳ , қоли ФрФъи ядаи ФкшФи алсўби ани раса ,у қоли ассаломи алайкуми қиллат эй ахии أи ҳаёаи баъди аламут ? қоли нъми ании лақяти ахии Флқнии брўҳу райҳону раби ғайри ғазабон ,у анаи касонеи сёбои хзрои ман сндсу астбрқ ,у ании ваҷдати аламри аисри ммои тҳсбўни слсо , Фоъмлўоу лои тғирўои слсоу ании лақяти расӯли аллоҳи Фоқсми ани лои ибрҳ ҳатто отӣа , Фъҷлўои ҷҳозии сами тФأи факони асраъи ман ҳсоаҳи луи алқити фии моء , Фблғи Оишаи рзи Фсдқтаҳу қолати қад кно насамъ ани рҷлои ман ҳзаҳи аломаҳи ситклми баъди мўтаҳ .

Сами қсти қлўбкми қсўти дил дар ҳақи ҷҳоли номеҳрбонӣ ва бераҳматӣ ва аз роҳи ҳақи даврӣ , ва дар ҳақи орифону арбоби сидқу сФўти қӯт диласту ҳолати тамаккуну камоли маърифату ҳолати сФўт , чунонк садиқи Акбар аз худ нишон дод ки ҳар гуҳ касеро дидӣ ки мегиристӣ ва дар худ май печидӣ аз истимоъи қуръон , вай гуфтӣ ҳоказо кно ҳатто қсти улқулуб ишоратаст ин қсўти бкмоли ҳоли орифону ҷалоли ртбти садиқон дар бдоити кору унфувони иродат , мубтадиро бонгу хурӯшу наърау зорӣ буд ки ҳануз ишқи ваии вилояти худ бтмомӣ фурӯ нагирифта буд , пас чун кор бкмол расаду сФоءи маърифат қавӣ гардаду султони ишқи вилояти худ бтмомӣ фурӯ гирад , он хурӯшу зорӣ дар боқӣ шавад шодӣу тараб дар пайвандад , бзбон ҳол гуяд .

Ва إни ман алҳҷораҳи лмо итФҷр манеҳ алأнҳору إни минҳои лмои ишққ Фихрҷ манеҳ алмоءу إни минҳои лмои иҳбти ман хшиаҳи аллоҳи санги хораро бар дили ҷоФӣ фазл доду афзӯнии ниҳод , гуфт аз санг об ояд ва нарм шавад ва аз тарси худо бҳомўн уфтад ,у дили ҷоФӣ дар ниҳоди марди бегона на аз тарс худо бинолад ва на аз ҳасрати бгрид , на раҳмату риққат дар вай ояд .

Дар ҳикояти биоранд ки пайғомбарӣ аз пайғомбарони худои бсҳроиӣ бар гузашти сангиро дид ки дар ниҳоди худ кучак буду обии азим аз вай мерафт беш аз ҳаду андозаи он санги пайғомбари боистод ва дар он таъаҷҷуб мекард ки то чаҳ ҳоласт он сангро ва чаҳ обаст ки аз вай равонаст , раби алъзаҳи он сангро бо вай дар сухан оварад то гуфт эй пайғомбари ҳақи ин об ки ту май бинӣ гиристан манаст , ки аз он рӯзи боз ки бмн расед аз каломи раби алъзаҳ ки вқўдҳои анносу алҳҷораҳ ки дӯзахро бснг гарм кунанд ман аз ҳасрату тарси мигрим . Пайғомбар гуфт бори худоёи вайро аз оташи эмини гардон ваҳй омад буи , ки ӯро эмин кардам аз оташ . Пайғомбар бирафт пас брўзгории дигар боз омад ва он сангро дид ки ҳам чунон мегирист ,у об аз ваии равон , ҳам дар он таъаҷҷуб бимонад то раби алъзаҳи дигари бораи он сангро бсхн оварад , гуфт эй пайғомбари худо чаҳ таъаҷҷуб кунӣ бойен гиристан ман , аллоҳи таъолии маро эмин кард аз оташ аммо гиристани аввал аз ҳасрату андӯҳ буд ва ин гиристан аз шодӣу шукр .

Пер тариқат гуфт : « дар сар гиристанӣ дорам дароз , надонам ки аз ҳасрат гарем ё аз ноз , гиристан аз ҳасрати баҳраи ятем ва гиристани шамъи баҳраи ноз , аз ноз гиристан чун буд ин қиссаи исти дароз . »