Қавлаи таъолӣ :у қолўои атхзи аллоҳи влдо субҳона покаст ва беайбу муназзаҳи худованди ягона , ягона дар ҳалами ягона дар вафои ягона дар меҳр , дар озор аз раҳеи набард ки дар ҳалам ягонааст , агар раҳе бадӣгарӣ гароед ваии нгроид ки дар вафо ягонааст , агар раҳеи аҳди бишиканад ӯ нашканад ки дар меҳр ягонааст , ягона дар зоти ягона дар сифот , барӣ аз ълот , муқаддас аз офот , муназзаҳ аз мдоҷот , сутӯдаи баҳри иборот , зебо дар ҳар ашорот , холиқи ҳангому соъот , муқаддари аҳёну авқот , на дар сунъ ӯ халал , на дар тақдир ӯ ҳиял , на дар васф ӯ мисли , муқаддарии лами изл .

Худовандӣ бешарик ва беанбоз , подшоҳӣ беназир ва бениёз , на въд ӯ кизб на ном ӯ муҷоз , дар манъ бибаста ва дар ҷӯад ӯ ва аз , гуноҳ омрзасту маъюби навоз , доноӣ бе иллати тавоноӣ беҳиялат , танҳои беқиллат , густаронндаи миллат , хориҷ аз адад , сонеъ бекумуд , қиўм то абад , қуддус аз ҳасад , номаши латифу қиўму самад , лами яладу лами иўлду лами икни ?лаи кФўои аҳад .

Худовандии раҳеи дори номдор , ки гӯшҳо кушодаи баном ӯ , дилҳо асири пайғом ӯ , муваҳҳиди афтода дар дом ӯ , муштоқи масти меҳр аз ҷом ӯ . Меҳрбонӣ ки дар олами бмҳрбонии худ ки чуну , умеди осӣону муфлисони бадв , даравишонро шодии ббқоءи ҷалол ӯ , манзилашон бар даргоҳ ӯ нишастанашон бар умеди висол ӯ , бӯданашон дар банди вФоء ӯ , роҳаташон бо ному нишону ёд ӯ .

Шайхи алислом Ансорӣ гуфт раҳмаи аллоҳ : « илоҳии як чанде биёади ту нозидми охири худро растхез гузидам , чун ман кист ки ин корро сзидм ? инам бас ки суҳбати ту арзидм ! илоҳӣ на ҷуз аз ёд ту диласт на ҷуз аз ёфт ту ҷон , пас бедил ва бе ҷони зиндагӣ чун тавон ? илоҳӣ ҷудо мондам аз ҷаҳонён , бонки чашмам аз ту тиҳӣ ва ту марои аён !

эй давлати дилу зиндагонии ҷон , нодир ёфта ёфтау нодидаи аён ! ёди ту миёни дил ва забонасту меҳри ту миёни сару ҷон . Ёфт ту рӯзаст ки худ барояд ногоҳон ! ёбанда ту на бшодии пардозад на бондҳон ! худовандо басар бар марои корӣ ки аз он иборат натавон .

Тамом кун бар мо корӣ бо худ ки аз ду гетии ниҳон » . Арбоби ҳикмати рост ки дарин оят ки аллоҳ гуфту қолўои атхзи аллоҳи влдои субҳонаи рамзӣ аҷабаст ки гуфтаанду латифаи некӯ , ва он латифа онаст ки дарин олам ҳар чаҳ роҳи он бФности аллоҳи онро тухмӣ падед карду халафии ниҳод , то навъи он дар ҷаҳон бимонад ва якборагӣ нест нашавад . Инаст ғарази куллӣ аз вуҷӯди фарзанд то навъ вай бимонад ,у падарро халаф шаваду насл мунқатиъ нагардад . На бинии аҷроми самовӣ чун шамсу қамару кавокибу амсоли он ки дар тзоъиФи рӯзгор то қиёмати роҳи он бФно нест лои ҷурми онро тухм насохт ва халаф наниҳод , ва бар хилофи он анвоъи набот ва зрўб ҳайвонаст ки чун фанои брўзгор дар он равонаст лои ҷурми тухму халаф аз зарурат онаст . Азинҷо маълум шавад ки худоиро ъзу ҷли фарзанд гирифтан сазо несту халаф ӯро бакор нест , ки ваии зиндаи исти боқӣу кирдигории доим , нақси фаноро буии роҳ нау офату заволро дар ҷалоли ваии ҷой на ,у айби нуқсон дар камоли ваии гнҷоӣ на , ҳамеша буд ва ҳамеша бошад , пас ӯро фарзанд чаҳ дрбоид ё чун сазад ? таъолии аллоҳи ани злки ълўои кбиро .

Он гуҳ дар ҳуҷҷат биФзўд гуфт : бали ?лаи мо фии алсмоўоту алأрзи кули ?лаи қонтўни фарзанд ки май дрбоиди хизмати падарро май дрбоид ,у пуштӣ додану ёрӣ кардани вайро , чунонк раб алъзаҳ гуфту ҷаъли лаками ман أзўоҷкми Бенину ҳФдаҳ , ва низ падар ба нафаси худ комил нест ва аз ёрон мустағнӣ нест , ҳоҷат бадӣгарӣ дорад то фақру заъфи худ буи ҷабр кунад . Пас раби Алъоламин чаҳ ҳоҷат бФрзнд дорад ? ки на вайро фақраст то бксӣ ҷабр кунад , ва на аҷзаст то бадӣгарӣ ёрӣ гирад , ва он гуҳ бо бениёзӣ ӯ осмону замин ва ҳар чаҳ дараваст ҳамаи малик ва малик ӯст , ҳамаи банда ва раҳе ӯст , ҳамаи хидматкору тоъат дор ӯст , аммо тўъо ӯ карҳо ,у ҳўи алмшори илайҳи бқўлаҳи ъзу ҷл :у ллаҳи исҷди ман фии алсмоўоту алأрзи тўъо ва карҳо .

Қавлаи таъолии إнои أрслноки болҳқ . . . Алоиаҳ . . . Дар рӯзгори фатрати миёни рафъи исоу беъсати Мустафои ъалиҳумо ассаломи шашсад сол ва бист сол бигузашт ки ҳеҷ пайғомбар бхлқ наомад , ҷаҳони ҳамаи куфри гирифтау зулмати бидъату ғубори фитна дар олами печидау дарёии залолати бмўҷи омада , дар ҳар кунҷии санамӣ , дар ҳар сина аз ширки рақамӣ , дар ҳар миёни зуннорӣ , дар ҳар хонаи байти алнорӣ , ҳар касе худро сохтаи маъбудӣ , яке овехтаи ҳаҷарӣ , яке парастандаи шаҷарӣ , яке бмъбўди гирифтаи шамсӣу қамарӣ . Кас надонист ки байъ ва никоҳ чист , на зкоаҳ ва на сидқот , ва на ҷиҳод ва на ғазавот , на ҳаҷу савму салоа , ҳама бо фасоду саффоҳи алифи гирифта , бар риёу нифоқи ҷамъ шуда , феъли эшон бҳираҳу соибаҳ , ҳаҷи эшон ?мукуау тасаддӣа , қуръони эшон шеър , ахбори эшон саҳар , одати эшон дар хок кардани духтарону ббридни насаб аз писарон . Андар рӯй замин кас набӯд ки аз ягонагии офаридагори огоҳ буд , ё аз сунъи вай бо хабар буд , ё аз дайни вай бар асар буд . Подшоҳи бузургвори бандаи навози корсози бФзлу лутфи худ назари раҳмат бъолм кард , ки бахшоянда бар бандагонасту меҳрбон баришонаст , аз ҳамаи олами ҳайвони баргузед , ва аз ҳайвони одимони баргузед , ва аз одамиёни оқилони баргузед , ва аз оқилони муъминони баргузед , ва аз муъминони пайғомбарони баргузед ва аз пайғомбарони Мустафои си баргузед ки Сайиди пиғомбронст ,у хотами эшон , қутби ҷаҳон , моҳи тобон , зини замину чароғи осмон , қршии табор ,у хуррами рӯзгор , сулаймонии ҷалол , Юсуфии ҷамоли нигоштау навохтаи зўи алҷлол , баргузеди ин меҳтарроу брсўлӣ бхлқ фиристоду раҳмати ҷаҳонёнро ва навохт бандагонро ,у бойени беъсати миннат бар ваии ниҳод ва гуфт : إнои أрслноки болҳқи бшироу нзироу хабар дурустаст аз Мустафои слии аллоҳи алайҳу ?алау силам ки гуфт : « ани аллоҳ астФӣ кунона ман валади Исмоил ,у астФии қришо ман кунона ,у астФии ман Қурайш банӣ ҳошиму астФонии ман банӣ ҳошим »

Ва қоли беъсати ман хайри қурун банӣ одами қрнои Фқрно , ҳатто канти ман алқрни алзӣ кант манеҳ .

Ва ани ибни аббоси қоли ҷлси аноси ман асҳоби расӯли аллоҳи Фхрҷи смъҳми итзокрўн ,у қоли бъзҳми ани аллоҳи атхзи иброҳӣми хлило ,у қоли охири Мӯсои калимаи аллоҳи тклимо ,у қоли охири Фъисии калимаи аллоҳу рӯҳа ,у қоли охири одами астФоаҳи аллоҳи Фхрҷи слии аллоҳи алайҳу ?алау силаму қол « қади самъати кломкму ънҷбкми ани иброҳӣми халили аллоҳу ҳўи кзлк , ва Мӯсо наҷай аллоҳу ҳўи кзлк ,у исои рӯҳау клмтаҳу ҳўи кзлк ,у одами астФоаҳи аллоҳу ҳўи кзлк , алоу анои ҳабиби аллоҳу лои фахру анои ҳомили лўоءи алҳмди явми алқимаҳи таҳтаи одами Фмни дунау лои фахр ,у анои аввали шоФъу аввали мшФъи явми алқимаҳу лои фахр ,у анои аввали ман иҳрки ҳалқи алҷнаҳи ФиФтҳи аллоҳи лӣ , Фидхлниҳоу маъаии Фқроءи алмؤмнину лои фахр ,у анои акрами алаввалину алохрини алии аллоҳу лои фахр ,у анои аввали анноси хрўҷои азои бъсўо ,у анои қоӣдҳми азои вФдўоу анои хтибҳми азои анстўо ,у анои шФиъҳми азои ҳбсўо ,у анои мбшрҳми азои أӣсўои алкромаҳ ,у алмФотиҳи иўмӣзи бедии факсии ҳалаи ман ҳлли алҷнаҳ , сами أқўми ани ямини алърши лӣси аҳади ман алхлоӣқи иқўми злки алмқом ғайриӣ . »

Бҳкми онки ин хислатҳо ҷумлаи мавҳибат илоҳӣасту ътоءи раббонӣ , ва ҳеҷ чиз аз он касби башар на . Мустафо ъ гуфт :у лои фахр

Яъне ки на аз рӯй мафохират мегӯям ки он ҳамаи мавҳибат илоҳӣаст ва ҳеҷ аз он мктсб ман нест . Ва фахр ки кунанд бчизӣ кунанд ки мктсби худ буд на мавҳибати маҳз .

Қавлаи таъолии аллазӣнаи отиноҳми алкитоби итлўнаҳи ҳақи таловатаи ҳақ таловат онаст ки қуръон хуоне бисӯзу ниёзу сФоءи дилу эътиқоди пок , бзбони зокиру бадали муътақид ,у бҷони софӣ , забон дар зикру дил дар ҳузну ҷон бо меҳр , забони бовафоу дили босафоу ҷон бо ҳаё , забон дар кору дил дар розу ҷон дар ноз .

Пер тариқат гуфт : « банда дар зикр баҷое расад ки забон дар дил бирасад ,у дил дар ҷон бирасаду ҷон дар сар бирасаду сар дар нур бирасад , дили Фо забон гуяд хомӯши ҷони Фо дил гуяд хомӯши сари Фо ҷон гуяд хомӯш ! аллоҳ Форҳӣ гуяд бандаи ман дайр буд то ту мигФтӣ акнӯн ман мегӯям ва ту май нюаш ! » .