Қавлаи таъолии қул аллоҳами молики алмалик . Бузургасту бузургвор , худованди кирдигор , меҳрбони вафодор , бори худои ҳамаи бори худоён ,у подшоҳи ҳамаи подшоҳон , навозандаи рҳигон , роҳ намой эшон . Донист ки эшон бсзоءи саноӣ ӯ нарасанду ҳақ ӯ нашносанд ,у қадари азимат ӯ ндонанд , бмҳрбонӣу карами худ эшонро гиромӣ карду бнўохт ,у бони сноءи худ худ кард он гуҳ бо ном эшон кард , ва эшонро дар он бстўду нек мардон кард , ва гуфт : эй бандагону рҳигон ! марои ҳамон гўӣид ки ман худро гуфтам , гўӣид ё молики алмалик ! эй подшоҳ бар подшоҳӣу подшоҳон ! эй офаринандаи ҷаҳон ! , эй ягонаи якто аз азал то ҷовдон ! эй ягонаи якто дар ному нишон ! эй созандаи кори корсозндгон ! эй басари барандаи кори бандагон бебандагон ! худовандо , сутӯдаи худӣ бе ситоянда ! худовандо тамом қадре на коҳинда на афзоянда ! худовандо , бузурги иззатӣ бе парастиши банда ! подшоҳӣ туро андоз нест ,у кас бо ту дар подшоҳӣ анбоз нест ! ки худ бкст ниёз нест : тؤтии алмалики ман тшоءу тнзъи алмалики ммни тшоءи якеро баркашӣ ва бинавозӣ , ва якеро бикашӣ ва биндозӣ , якеро бонси худ ороми диҳӣ ва ӯро ғами ишқи худ сармояи диҳӣ , то бе ғами ишқи ту осоиши дилу ором ҷонаш набӯд ,

Яке бо ризвон дар нозу нъми ҷинат , яке бо молик дар зиндони ваҳшату нқмт , яке бар бисоти баст бар тахти вилояти мунтазири руят , яке дар чоҳи башарият бо хорӣ ва бо мазаллат . Он соҳиби вилояти бзбони шодӣ аз давлати висоли худ хабар медиҳад :

Ва он бечораи куштаи мазаллати бзбони маҳҷӯрӣ аз сари ҳурмони хеши ин тараннум мекунад :

Абӯи бикр вроқ гуфт : тؤтии алмалики ман тшоءи ин малики қаҳр нафасаст ,у ҳўоءи худ зердасти худ доштан , ҳамон маликаст ки сулаймони пайғамбари хост . Бқўли баъзе аз уламо , гӯйанд ки : ҳар рӯзи чандини гову гӯсфанд қурбон мекарду чандини гӯнаи алвони атъима дар меҳмони хона ӯ будӣ , ва худ нон ҷӯин хӯрдӣу мураққаъи пӯшедӣ ,у хушўъи ваии бони андоза буд ки чиҳил сол бар осмон нанигараст ҳайбату иҷлоли худоиро роҳ дар масҷид шудӣ дарвеширо дидӣ дар ҷанб ӯ нишастӣ ва гуфтӣ : « мискини ҷолси мскино . »

Ва тнзъи алмалики ммни тшоءи он кас ки ин сиёсату подшоҳӣ бар нафаси аммора аз вай дареғ доранд , султони ҳаво бар вай муставле шавад , рости ҳоли вай чунон бошад ки раб Алъоламин гуфт : أи Фрأити ман атхзи إлҳаҳ , ҳавоаи онро ки подшоҳии зоҳир буи диҳанд ва он гуҳи асири ҳўӣу шаҳват хеш шавад , ӯро аз подшоҳии бҳқиқт чаҳ насиб буд ? амири алмؤмнини алии алайҳи ассаломи бҷмоътии даравишон гузар кард он ҳайбати дидори эшон бар вай тофт , гуфт : « мулӯки таҳти алхмор » .

Агар ҳечкас бҳқиқти дарин дунё подшоҳаст , ҷузи ин даравишон набошанд ки ҳўоءи нафаси худ зер қадам овараданд , то аз ҳамаи Фтнҳо бар осуданд . Он подшоҳони зоҳир ки асир ҳўоء худанд ҳар куҷо пай зананд аз он ҷо гирд бароранд . إни алмулуки إзои дхлўои қарияи أФсдўҳоу ҷълўои أъзаҳи أҳлҳои أзлаҳ . Ва ин подшоҳони тариқат ҳар куҷо гузар кунанд санги рези он марворид шаваду хоки он машк ва абир гардад .

Онро ки дар либоси халқони мақомаши дори алмалики иззат буд , ва аъло алӣин , ӯро аз халқон чаҳ зиён ? ва онро ки аз тахти малики брбоинд ва бсҷин ронанд أғрқўои Фأдхлўо норо ӯро аз он мамлакат чаҳ суд ? Сафёни саврии эмоми аср буд , рӯзии ҷомае ки бар тан ӯ буд қимат карданд , дарме ва чаҳор донг бар омад . ӯро гуфтанд : ин чист ? гуфт :

Тўлҷи аллили фии алнҳору тўлҷи алнҳори фии аллил эй худовандӣ ки шаби меҳнати бурузи шодӣ дар оре , то أмн банда бурдорӣ ки эминӣ нест дар роҳи ту !у рӯзи шодӣ бар шаби меҳнати дрорӣ , то навмедеи бандаи бози барӣ ки ноумедӣ нест дар дайни ту ! , лои тқнтўои ман раҳмаи аллоҳ , лои тиأсўои ман рӯҳи аллоҳ .

Ва тхрҷи алҳии ман алмиту тхрҷи алмити ман алҳӣ эй худовандӣ ки аз бегонаи ошнои беруни оре ! чунон ки Муҳамади с аз оманау иброҳӣм ъ аз озар , ва аз ошнои бегонаи беруни оре ! чун қобил аз одам ъу канъон аз Нӯҳ ъ . Ва Мустафои си рӯзӣ дар ҳуҷра Оиша шуд ,у зании бнздики Оиша буд ки ҳайатӣ некӯ дошту солеҳа буд . Расӯл с пурсед : ки ин кист ? Оиша гуфт ки : ин холидаи духтари асвади бен абди иғўси Мустафо с гуфт : субҳони алзии ихрҷи алҳии ман алмиту ихрҷи алмити ман алҳӣ

Ва ин баҳр он гуфт ки ӯ муъмина буду солеҳау падараши кофар буд .

Лои итхзи алмؤмнўни алкоФрини أўлёءи ман дуни алмؤмнини ҳақиқати имони бандау ғояти равиши вай дар роҳи тавҳиди сари бдўстии худои боз наад . Ва ҳақиқати дӯстӣ мувофиқатаст , яъне ки бо дӯсти вай дӯст бош , ва бо душмани ваии душман . Ишорати соҳиби шаръ инаст « аўсқи ърии алоямони алҳби фии аллоҳу албғзи фии аллоҳ . » дар осори биоранд ки : раби Алъоламин ба пайғомбарӣ аз пайғомбарони пешина ваҳй фиристод ки бандагонамро бигӯӣ ки дарин дунёи зуҳд пеш гирифтед , то роҳати хеш таъҷил кунед ва аз ранҷи дунё бар осоӣид . Ва берун аз зуҳди тоъатӣу ибодатӣ ки кардед , бони ъзи худу никномӣ хеш ҷустед , акнӯн бингаред ки барои ман чаҳ кардед ? ҳаргизи дӯстони маро дӯст доштед ? ё бо душманони ман душманӣ гирифтед ? ҳамонаст ки бо исо ъ гуфт : ё исо агар ибодати осмонёну заминён дар роҳи дайн бо ту ҳамроҳ бошад ва он гуҳ дар он дӯстии дӯстони ман ,у душманӣ бо душманон ман набӯд , он ибодати туро бакор наёяд ва ҳеҷ суд надорад .

Дар хабараст ки : бӯи Идрӣси хўлонии фаро маоз гуфт ки : ман туро дар роҳи худо дӯст дорам . Маоз рз гуфт : бишорати бод ки аз расӯл худо шунидам ки рӯзи қиёмат курсӣҳо бунаанд пиромни арши Маҷид , гуруҳеро ки рӯйҳои эшон чун моҳи шаб чаҳордаҳум бошад , ҳама аз ҳайбати растохез дар ҳарос бошанд ва эшон эмин . Ҳама бо бим бошанд ва эшон сокин . Гуфтанд : ё расӯли аллоҳ ! ин қавм ки бошанд ? гуфт : « алмтҳобўни фии аллоҳ . »

Ва рӯй ани аллоҳи ъзу ҷли иқўл : « ваҷабати муҳаббатии ллмтҳобини фӣ ,у алмтҷолсини фӣ ,у алмтзоўрини фӣ ,у алмтбозлини фӣ » .

Муҷоҳид гуфт : дӯстони худо чун дар рӯй икдгри хнднд , гуноҳон аз эшон фурӯи резад , ҳам чунон ки барг аз дарахтон то онкии пок бхдоӣ расанд ,у брстохизи эшонро бо паноҳ худ гирад ва эмин кунад . Бузургон дайн гуфтанд : ҳар ки имрӯз бар ҳазар набошад , фардои бойен амн нарасад . Ки амни баъд аз ҳазар бошад лои маҳола ,у ҳазари бандаи самараи таҳзир ҳақаст ъзу ъло ки дар ду ҷойгаҳ гуфт :у иҳзркми аллоҳ нафса ва ин хитоб на бо оммаи мؤмнонст , балки бо хавоси аҳл маърифатаст . Эшонро бахуд тарсонед бевоситае ки дар миён оварад . Боз ки хитоб бо омма муъминон кард , эшонро бурузи қиёмату оташ дӯзах тарсонед . Гуфту атқўои алнори алтӣ ,у атқўои иўмои трҷъўни фӣаи إлии аллоҳ ҳар ки соҳиб басиратаст , донад ки дар миён ҳар ду хитоб чаҳ фарқаст ! он гуҳ гуфт :у аллоҳи рؤФи болъбоди тобанда дар гардиш аҳвол уфтад гуҳ дар хавф , гуҳ дар раҷои гуҳ дар қабз , гуҳ дар басти гуҳ дар сиёсат , гуҳ дар каромат . Қаҳру сиёсату иҳзркми аллоҳ нафса бандаро дар даҳшат ва ҳайрат афганд , то аз худ бе худ шавад он гуҳ навохт :у аллоҳи рؤФи болъбод ӯро бар киштии лутфи нишонд , ва аз ғарқоби даҳшати бсоҳли инси расонад . Перӣ аз бузургон дайн гуфт : гӯйӣ ! ҳаргизи бодо ки мо аз ғарқоби худ бо киштӣ халос уфтем ! ҳаргизи бодо ки дасти атфи моро аз мавҷамоне даст гирад ! ҳаргизи бодо ки бурҳони ваҳдонияти ҳиҷоби тафарруқат аз пеш мо бардорад ! ҳаргизи бодо ки ин дил аз бори ин тан бар осоед !